medea pisze:
> Czytałeś "Czarowników i psychiatrów" prawda? Wcale nie wykształcenie
> decyduje o tym, czy ktoś będzie dobrym psychoterapeutą, ale - oprócz
> niego oczywiście, bo wcale go nie neguję - predyspozycje osobowościowe
> i według mnie przede wszystkim _doświadczenie_życiowe_.
>
> Ewa

Doświadczenie życiowe?
To jakiś mit, z którym walczę praktycznie na co dzień w swoim zawodzie,
a w którym doświadczenie powoduje jedynie nawarstwianie się stereotypów.
Najlepiej widać to chyba na przykładzie prawników.
O ich skuteczności decyduje praktycznie umiejętność tzw. "zdolność
kojarzenia faktów",
polegająca na błyskawicznym dopasowaniu do sprawy innej sprawy, przepisu
lub precedensu z potężnego zasobu wiedzy - wykształcenia.
Sam zasób wiedzy, bez tej umiejętności jest bezwartościowy
i na prestiżowych uczelniach kandydaci jej nie posiadający lub posiadający
w niedostatecznie rozwiniętą są odfiltrowywani na 2-3 roku studiów.
Do tego dochodzi także wiek.
Skuteczność zawodowa pracowników umysłowych w latach kształtuje się w
formie krzywej
dzwonowej i maksimum przypada na lata 30-35.
W tych latach ludzie są najbardziej błyskotliwi i odnoszą największe
sukcesy.
Starsze zespoły są zasilane właśnie po to młodszymi osobami,
które mogą bazować na ich wiedzy i doświadczeniu
i pracują na prestiż całej kancelarii.
Natomiast u nas lekarz czy psycholog są coraz częściej rzemieślnikami
coraz bardzie topornymi i prymitywnymi z wiekiem.
Piotrek