Użytkownik "Ender" <e...@n...net> napisał w wiadomości
news:hnl8n2$o3n$1@news.onet.pl...
> czerwoniasty pisze:
>> Użytkownik "Stalker" <t...@i...pl> napisał w wiadomości
>> news:hnl7l1$t2q$1@news.task.gda.pl...
>>> To jak nazwać mechanizm, w którym dziecko wierzy, że rodzic spełni
>>> swoją groźbę? (W odróżnieniu od sytuacji, w której rodzic spełni
>>> obietnice nagrody?) I czym się różni groźba: "Jedz, bo nie urośniesz?"
>>> od "jedz, bo dostaniesz pasem?" :-)
>> Oczywiście masz odrobinę racji ;)
>> Jest argumentacja odwołujaca się do potrzeb, do logiki i do strachu.
>> Tyle, że to zaufanie, o którym ja mówię, niesie ze sobą poczucie
>> bezpieczeństwa i szacunku. Inne warianty ją niszczą. Choć sam
>> spotkałem sięz opiniami, że wcale nie niszczą, tylko 'hartują'.
>
> Nie ma takiego zaufania, które niesie ze sobą poczucie bezpieczeństwa.
> To tylko takie wrażenie, ponieważ zaufanie wyłącza ci częściowo wyobraźnie
> i świadomość ryzyka.
> I jak z tobą rozmawiać, jak ty nie rozumiesz swoich elementarnych stanów
> emocjonalnych?

Przychodzi mi na myśl analogia do dwóch półkul mózgowych,
ale ... Może znajdę czasi temat jednak odgrzeję.
Przychodzi mi jeszcze na myśl takie wyrażenie "zasada ograniczonego
zaufania"
oraz teoria gier (tu może Stalker dociągnie).
Przychodzi mi też na myśl fakt, że bardzo dużo się w biznesie czasu poświęca
na to, by podnosić poziom zaufania - bo zaufanie to wartość, która
po prostu obniża koszty. Oczywiście nie chodzi o naiwność - ale właśnie
o budowę zaufania. Mówi się też, że jednym z wyznaczników
kultury organizacyjnej społeczeństw jest właśnie rozumienie roli
i wartości zaufania - czegoś, co komunizm konsekwentnie, z premedytacją
niszczył. Bo zaufanie to jeden z filarów niezależności. I nie chodzi
o samo zaufanie - ale o zdolność do jego budowania w sytuacjach różnych
- czasem niej, czasem bardziej sprzyjających.
Pewnym przeciwieństwem zaufania jest szantaż - ale nie jest to
przeciwieństwo
dokładne.