Ender wrote:

>> Przychodzi mi na myśl analogia do dwóch półkul mózgowych,
>> ale ... Może znajdę czasi temat jednak odgrzeję.
>> Przychodzi mi jeszcze na myśl takie wyrażenie "zasada ograniczonego
>> zaufania"
>> oraz teoria gier (tu może Stalker dociągnie).
>> Przychodzi mi też na myśl fakt, że bardzo dużo się w biznesie czasu
>> poświęca
>> na to, by podnosić poziom zaufania - bo zaufanie to wartość, która
>> po prostu obniża koszty. Oczywiście nie chodzi o naiwność - ale właśnie
>> o budowę zaufania. Mówi się też, że jednym z wyznaczników
>> kultury organizacyjnej społeczeństw jest właśnie rozumienie roli
>> i wartości zaufania - czegoś, co komunizm konsekwentnie, z premedytacją
>> niszczył. Bo zaufanie to jeden z filarów niezależności. I nie chodzi
>> o samo zaufanie - ale o zdolność do jego budowania w sytuacjach różnych
>> - czasem niej, czasem bardziej sprzyjających.
>> Pewnym przeciwieństwem zaufania jest szantaż - ale nie jest to
>> przeciwieństwo
>> dokładne.
>
> Nie w biznesie tylko wśród pracowników,
> gdzie zamiast udziału w zyskach szuka się motywacji właśnie poprzez
> rzekomy rozwój, dobrą atmosferę, wzajemny szacunek itp.
> Sam przecież na szkoleniach mówiłem to co ty powyżej i za to brałem kasę.
> Ja nie jestem pracownikiem w rozumienie powyższego,
> ale jak nie masz innego wyjścia, to faktycznie powinieneś tak uważać,
> jak uważasz.

W biznesie jak najbardziej. Nawet Chiron kiedyś pisał: "Tam gdzie są
obyczaje, tam nie potrzeba prawa". Jeśli funkcjonujesz w społeczeństwie,
gdzie wartością jest dane komuś słowo i obowiązuje zasada zaufania
zdecydowanie łatwiej i taniej jest prowadzić interesy.

I tu faktycznie wchodzi coś z teorii gier: Na początku taki "jastrząb"
będzie się miał doskonale w środowisku samych "ufnych" gołębi i jego
populacja będzie szybko rosnąć.

Ale nie jest to strategia stabilna i na całe szczęście nie przyjdzie nam
żyć w środowisku złozonym z samych prawników i Enderów :-)

Stalker