Małgorzata Krzyżaniak pisze:

> Dopisz mnie do nie łapiących. Nie rozumiem sensu tego wątku - płaczesz,
> że TŻ nie jedzie

Nie. Stwierdzam fakt. Jako fakt poniekąd kłopotliwy.

> i że nie wiesz, czy pojedziesz, skoro on nie,

że zastanawiam się czy pojechać

> a na
> jakiekolwiek próby pomocy czy sugestie rozwiązania sytuacji reagujesz
> kopiąc w powietrze, bo NIE. Nikt się za Ciebie nie zdecyduje.

Droga koleżanko. Ja widzę, że koleżanka również ma problem z przyjęciem
do wiadomości, że ja mam tylko dwa wyjścia:
a) jechać
b) nie jechać

Rozwiązania podane przez siwą są o kant wiadomoczego, bo niewykonalne, gdyż
a) nie stać mnie na kolejny kredyt
b) tatuś zaproponował konkretny prezent a nie "wybierz sobie dziecko"

Ja nie prosiłam o napisanie mi, co zrobić, żeby Arab pojechał, bo to
awykonalne, tylko czy Waszym zdaniem ja powinnam jechać czy nie. Co na
moim miejscu zrobiłyście Wy.

W tym samym kontekście pisanie mi, że powinnam sobie darować, bo za
wysokie progi również jest o kant wiadomoczego, bo tutaj akurat nie
widzę problemu (dają to brać biją to uciekać).

Pozwolę sobie tematu nie rozwijać, ponieważ:
a) sama stwierdziłaś, że nie zrozumiesz
b) wątek zmierza do nieuchronnego udowodnienia mi jaka jestem be i co ja
tu w ogóle.
Tym razem nie dam się wciągnąć.

LL

--
*Lemury porozumiewaja sie za pomoca roznych
dzwiekow - niektore przypominaja odglosy
wielorybow i policyjna syrene, inne,
jak u lemura wari, smiech szalenca.*