> Jest głuchy w tym sensie, że sprawia wrażenie jakby nie chciał rozumieć, ale
> przecież słyszy muzykę, poszczególne słowa, hałasy. Zauważyłam jedno, co mi
> się sprawdza od jakiegoś czasu, że lepiej do niego docierają krótkie, jasno
> sprecyzowane komunikaty niż dłuższe wypowiedzi. Staram się na tym bazować.
> Wkurza mnie natomiast, gdy ćwiczymy wymowę jakiejś głoski, a on przeskakuje
> do innej , wyrwanej przypadkowo z zaplanowanej kolejności. Najlepsze efekty
> uzyskuję, wykorzystując naturalne dźwieki płynące z ulicy czy z radia. Ciągle
> buduję i udoskonalam warsztat pracy. Bóg mi świadkiem jakie to trudne;
> szczególnie wypowiedź w lapidarnej formie...
> Pozdrawiam
> Aneta

To nie głuchoniemota!!!!!!!!!!!!!!!
Ani problemy z seksualnym dojrzewaniem co
sugerowali niektórzy.

To z prawdopodobieństwem
graniczącym z pewnością są objawy afazji
będącej następstwem uszkodzenia mózgu - u pacjentów
z pewnym jej rodzajem występują np. zaburzenia
planowania sekwencji głosek. Nie ma to
nic wspólnego z jego chęciami - przykro mi to mówić
ale jedyna rada polega na tym
abyś natychmiast zrezygnowała z prób leczenia tego chłopaka
nawiązała współpracę z neuropsychologiem klinicznym
i logopedą mającym staż pracy na oddziale rehabilitacji.

Tak jak myślałem NIE ROZUMIESZ
mechanizmu zaburzenia, i możesz
nie rozumiejąc więcej zaszkodzić
niż pomóc. To nie krytyka ale INFORMACJA.

Nie nauczysz się terapii afazji
sama ani przez internet. Rzetelna i kompetentna
praca wymaga kilku lat
nauki i praktyki wykonywanej
pod kierunkiem kogoś kto to umie.

Niekiedy pozostawiam rodzinę lub logopedę
na zajęciach ale wtedy mają w domu realizować ścisłe
zalecenia a nie PLANOWAĆ proces terapii.

Opóźnienie zapewnienia mu specjalistycznej
pomocy uniemożliwi mu naukę mowy.

pozdrawiam
vonBraun

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl