Użytkownik "AnieszkaP" <g...@p...onet.pl> napisał

> Dla mnie to tez bylby wstyd, gdybym musiala poprosic mojego ojca o pomoc
> finansowa. Tez czulabym sie ponizona........

Dziękuję Ci za ten post.
Poczułam, że nie jestem jedyna ;-))))


> ale wolalabym sie tak nie
> czuc, wolalabym miec ten komfort psychiczny, ze gdybym faktycznie
> potrzebowala pomocy to moglabym sie do niego zwrocic o pomoc bez poczucia
> ponizenia i wstydu

U mnie to samo - łączę się z Tobą w bólu ;-)
Ale to poczucie wstydu jest we mnie .... i nie wiem czy postawa moich
rodziców (inna niż jest) by to zmieniła.


> (z drugiej strony jestem na 99% przekonana zeby mi tej
> pomocy finansowej nie odmowil-mowa oczywiscie o pozyczce).

Ja jestem tego pewna w 300 % bo wypraktykowałam ;-)


> Prawde mowiac
> zawsze troche zazdroscilam tym osoba, ktore mialy ten komfort ze ich
> rodzice poczuwali sie do finansowania chociazby ich studiow czy nawet
> drobnych przyjemnosci, ze nie musialy tak skrupulatnie przeliczac
wydatkow.

Ja troche też ;-))))
Ale z drugiej strony wiem i wszyscy z otoczenia wiedzą, że to co mam ... mam
tylko i wyłącznie dzięki sobie i swojej pracy.
I dla mnie to sie bardzo liczy.


> ale denerwuje mnie jak ktos probuje na mnie
> cokolwiek wymusic tylko dlatego ze nam sie dobrze powodzi a im nie.

Tzw. szantaż emocjonalny ... któremu niestety wielu ludzi ulega ;-(


Pozdrawiam
MOLNARka