Piotr napisał(a):
> Dyskusja pewnie się jeszcze rozwinie. Ja chciałbym zwrócić uwagę na
> tylko jeden problem.
>
> Jak zauważyłeś, mamy niedobory personelu. Co za tym idzie, pacjent
> czasem dość długo czeka na wezwaną pielęgniarkę. Jeśli pacjenci
> naciskający przycisk "potrzeba fizjologiczna" będą czekać, załóżmy 15
> minut na kaczkę, to 9 na 10 z nich następnym razem uzyje przycisku
> "zagrożenie życia". W ten sposób dojdzie nie do usprawnienia, a
> chwilowego paraliżu, po którym nastąpi powrót do normy (czyli pacjenci w
> samych stanach "zagrożenia życia" i "zhabituowane" pielęgniarki, które i
> tak robią swoje).

Masz dużo racji. Niestety tutaj potrzebna byłaby pewna doza
odpowiedzialności. Pewnych rzeczy nie da się przeskoczyć. Zaprezentuję
jednak plus propnowanego systemu - być może ten pacjent będzie musiał
czekać na tę kaczkę nie 15 minut, ale np. 10. W normalnym przypadku
pielęgniarka przychodzi do niego, pyta się o przyczynę, wraca się po
kaczkę i przychodzi znowu. Gdyby znała wcześniej przyczynę - niech
będzie ta "potrzeba fizjologiczna", tę kaczkę zabrałaby już może na
wszelki wypadek ze sobą. Idąc dalej - mając informację, że pacjent jest
np. częściowo sparaliżowany, być może od razu poprosiłaby drugą osobę o
pomoc. Być może do kieszeni fartucha wrzuciłaby również np. nową
kroplówkę dla pacjenta, który leży w sąsiednim pokoju.

> Niezależnie od tego, z pewnością masz rację, że kiepski przepływ
> informacji to duży problem w naszych placówkach. Nie potrzeba tutaj
> jednak jakichś szczególnych nowości, tylko pieniędzy na wdrożenie tego,
> co już zostało wymyślone: wewnątrzszpitalne (a nawet międzyszpitalne)
> sieci komputerowe, pagery, itp.

Czy można prosić o jakieś szczegóły tych rozwiązań? Rozumiem, że
problemem jak zwykle były pieniądze. A gdyby udało się opracować
spokonie coś tańszego?

> Co do relacji pacjent - pielęgniarka, to żadne techniczne cudo nie
> zniweluje braków kadrowych. Jeśli na kilkudziesięciu pacjentów na dwóch
> oddziałach (ostrych) są na nocnej zmianie dwie pielęgniarki (przykład z
> własnych doświadczeń), to uwierz mi - one same, intuicyjnie i bez pomocy
> technicznych nowinek potrafią zoptymalizować swoją pracę do granic
> (niewystarczających)możliwości.

Podobną wypowiedź usłyszałem od znajomej pielęgniarki. Czylio jednak
faktycznie dochodzi do irracjonalnych sytuacji: jedna pielęgniarka -
kilkudziesięciu pacjentów. Jednak ona twierdziła, że sporo czasu marnuje
się na zbędne spacery przez korytarz po brakujące środki. I mimo
wszystko wolałaby mieć dokładniejszą informację o co pacjentowi chodzi.
Niech sukcesem będzie chociażby to, że nie będzie się musiała już
"roztrajać" a tylko "rozdwajać".

Pozdrawiam,
Stefan Z.