lunia:
> jesli bedziesz kochal siebie, zycie przestanie miec dla Ciebie
> wartosci.

Nie musi tak byc.

> chyba nie chcesz skonczyc jak narcyz ?

Moze tak byc ale nie musi.

> jak dla mnie skromnosc jest najwspanialsza rzecza, jaka ludzie
> posiadaja.

Skromnosc jest wielka cnota. :)
Nie wyklucza ona jednak umilowania dla samego siebie.. :)
oraz swych bliznich. :)

> nie musisz kochac siebie, aby pokochac innych.

To zalezy...
Sa tacy (nie wszyscy) ktorzy musza. :)

Oczywiscie nie znasz Bilii? ;)
Jest tam napisane tak: "Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie
samego.".

Jesli dla kogos przykazanie to jest czescia jego wnetrza, to milosc
do siebie samego i milosc blizniego stanowi wowczas nierozerwalna
jednosc w obrebie jego psychiki, a zatem slaba milosc do siebie i
slaba milosc do blizniego to wowczas skutek pewnej konstrukcji
psychicznej takiego kogos.
BTW zwroc uwage ze jesli ktos taki krzywdzilby swoich bliznich to
nalezaloby sie spodziewac ze z uwagi na swa ~specjalna konstrukcje
psychiczna bedzie takze mial odpowiednio silne sklonnosci aby
krzywdzic rowniez siebie. ;)

Jesli natomiast ktos inny ma prosta i nieskomplikowana psychike,
to wowczas to co napisalas staje sie prawda i taki ktos moze dzialac
tu w sposob znanym niejako z obserwacji swiata zwierzat. :)

Reasumujac: sa tacy dla ktorych negacja siebie (wyrzeczenia,
swiadome ubostwo ...itd) nie tylko nie wplywa budujaco na milosc
do otoczenia, ale wrecz przeciwnie - niejako oslabia i niszczy jou.

--
Czarek