> > O wiele trudniej jest uzdrowić psychikę czlowieka,
> > niż podać śmierć w kroplówce.
>
> A jak widać jeszcze trudniej zaakceptować, że człowiek pragnący śmierci
nie jest
> (dokładniej: nie musi być) chory psychicznie i nie wymaga żadnego
leczenia - w
> tym zwłaszcza psychiatrycznego czy psychoterapii.

Widzę, że nie rozumiesz co napisałam. Czy ja pisałam coś o chorobach
psychicznych?? Nie pisałam o leczeniu w sensu stricto medycznym. Chodziło mi
o to, że zwolennicy eutanazji mówią o pomocy, ale nie w tej płaszczyźnie co
trzeba. Pragnienie śmierci nie jest rzeczą naturalną (ale niestety często
spotykaną szczególnie w przypadku ciężkich chorób). Pomoc powinna polegać na
tym, by chory nie cierpiał tak, by pragnął śmierci.

Przypomina mi się taki dowcip
> harcerski:
> "Druhu drużynowy, spełniliśmy dobry uczynek - we trzech pomogliśmy
staruszce
> przejść przez jezdnię"
> "To bardzo dobrze, ale dlaczego we trzech?"
> "Bo ta staruszka stawiała opór".

A dowcip ten dotyczy raczej zwolenników eutanazji. Choroba nie zabija
jeszcze? - trzeba jej pomóc. Wiesz z litości to można zwierzę dobić.

> Leszek

Klaudia