W dniu 2015-04-06 o 17:55, Pszemol pisze:
> "Dirko" <j...@w...pl> wrote in message
> news:mfu9jn$erq$1@news.vectranet.pl...
>> Użytkownik "Pszemol" <P...@P...com> napisał w wiadomości
>> news:mftun2$prc$1@dont-email.me...
>>>
>>> Też próbowałem takiego argumentu, ale ten młody człowiek odparł,
>>> że uważa on że naprawdę oryginalnych dzieł nie ma - że wszystko
>>> w praktyce jest odtwórcze: nawet autorzy oryginalnych książek/powieści
>>> zwykle składają taką opowieść ze strzępek pochodzących z własnych
>>> swoich życiowych obserwacji, życiowych przemyśleń...
>>> No i nowe pomysły, według niego, umiejętność ich tworzenia, to też
>>> zasługa ćwiczenia się w tworzeniu nowych pomysłów :-))
>>
>> Każdy może napisać, że psy biegały po lesie ale trzeba miec talent,
>> żeby napisać:"Ogary poszły w las. Echo ich grania słabło coraz
>> bardziej, aż wreszcie utonęło w milczeniu leśnym."
>
> No ale można argumentować że ktoś się może nauczyć zastępowania
> pospolitych/popularnych słów (psy) ich bardziej rzadkimi odpowiednikami
> lub szczególnym rodzajem (ogary) - pamiętam z liceum, na lekcjach
> j. polskiego, pani nas uczyła jak pisać pełnymi zdaniami, jak wyszukiwać
> rzeczowniki i celowo, metodycznie dodawać do nich przymiotniki aby
> zdania uzupełnić ładunkiem emocjonalnym - a więc można się tego
> pisarczykowania nauczyć. Do dziś zdarza mi się wziąć do ręki jakiś
> tekst i miejscami wyczuwam to licealne, naciągane uzupełnianie zdań
> przymiotnikami jakby "na siłę", aby zadowoloć panią psorkę od polskiego.
>
> Swoją drogą - wygooglałem ten cytat który podałeś - bo oczywiście ze
> szkoły nie pamiętałem :-) ale mnie zaciekawiło gdzie to autor chadzał do
> lasu, że słyszał tylko milczenie. Moje doświadczenie jest zgoła inne -
> lasy jakie ja odwiedzam są wręcz pełne hałasu - ptaki, żaby, nawet szum
> liści..
>
> "Ogary poszły w las. Echo ich grania słabło coraz bardziej, aż wreszcie
> utonęło w milczeniu leśnym. Zdawało się chwilami, że nikły dwugłos
> jeszcze brzmi w boru[...] (Stefan Żeromski - "Popioły")
>
> Gdzie te milczące lasy Żeromski spotykał?

Talent jednoznacznie określa miara ilościowa (jakościowa jest
niekwestionowana, bo ujmuje dusze i serce). I teraz, ćwicząc bez
talentu, jedynie staniesz się dobrym rzemieślnikiem -Twoi młodzi
znajomi. Gdy jako pracowity rzemieślnik, będziesz spędzał czas na
tworzeniu i wyrzucaniu nieudanych "dzieł", żeby wybrać "to jedno",
będziesz ciężko i mozolnie pracował, aby najpierw samego siebie
zachwycić, artysta z talentem będzie bez trudu tworzył w tak ogromnych
ilościach udane dzieła, że usłyszy o nim świat.

Co do Twoich znajomych, nie mają talentu, ciężko pracują i dlatego się
obrażają. Oczywiście możliwe, że uprościłem, możliwe, że nie zauważyłeś
ich pracy, trudu, wyrzeczeń i jako laik zredukowałeś ich twórczość do
"talentu", możliwe. Ale możliwe też, że powinni uwierzyć w istnienie
talentów (teraz ich brakiem racjonalizują swój wysiłek), a najlepiej ich
w sobie poszukać, być może wcale nie muszą malować :)

I brak zgody, że wszystko w życiu jest odtwórcze. Te same rzeczy, te
same okoliczności mogą być ujmowane w dogłębny i oryginalny sposób,
zależny od kapitału intelektualnego i wrażliwości, a to z kolei jest
bardziej sztuką i wyobraźnią (talentem) niż nauką i logiką (rzemiosłem)


V.