> Z obudzeniem nie ma zadnego problemu.

A jednak masz.

> A teraz czuje sie jak na Piegunie Północnym... Sama... bo juz nic mi nie
> zostało...

To jest ten sen, z ktorego masz sie obudzic.
wszystko nie sprzysieglo sie przeciwko tobie; zycie sie nie skonczylo, zycie
nadal trwa ; to co jest w chwili obecnej nie jest stanem permamentnym ; to
co sie stalo, sie nie odstanie ; to co sie stalo, nie bylo wymierzone w
ciebie konkretnie, jest czyms od ciebie niezaleznym ; wbrew pozorom JA nie
jestem pepkiem swiata ; moje JA jest obok kilku miliardow innych JA ;
wspomnienia nie sa gwozdzmi do trumny ; wspomnienia opowiadaja o czyms, z
czego mozesz wyciagnac nauke ; to co nam sie wydaje, ze bedzie najlepsze,
nie jest wcale tym, czego rzeczywiscie potrzebujemy ; nikt nigdy nie
powiedzial, ze zycie szczesliwe, to zycie latwe ... to i wszystkie
wypowiedzi w tym watku mowia prawde, jakkolwiek tobie by sie moglo wydawac
inaczej. Ty masz wybor:
1) zla pamiec,
2) dobra pamiec.

Ad 1) Rozpamietujesz to co bylo, wyolbrzymiasz, personalizujesz, cierpisz,
przezywasz na nowo "swoja krzywde", zaczynasz nienawidziec, zamykasz sie w
sobie, dziwaczejesz, wpasowujesz sie w role meczennicy i widzisz swiat w
czarnych kolorach, a cale twoje zycie staje sie jedna dluga zaloba.

Ad 2) Przechodzisz nad tym do porzadku dziennego, odkrywasz, ze pomimo
twojej krzywdy zycie idzie naprzod, po pewnym czasie odkrywasz, ze to co sie
stalo, stac sie musialo i dziwne ci sie wydaje, ze myslalas inaczej,
wspomnienia zachowuja sie i mile, i przykre, ale pozostaja jedynie
wspomnieniami, a wydarzenia niosa nauke, ktora pomaga w dalszych wyborach.
Tobie sie dzieje raz lepiej, raz gorzej, ale nigdy z tego powodu nie tracisz
ochoty do zycia i pewnego dnia stwierdzasz, ze gdybys mogla swoje zycie
powtorzyc - nigdy bys niczego nie zmienila.

Wiec obudz sie!

--
Olleo