Użytkownik "idiom" <i...@w...pl> napisał w wiadomości
news:ci6vbd$854$1@nemesis.news.tpi.pl...
> Post nadaje się również na grupe na dziecięcą, ale IMHO problem głównie
jest
> w babci, nie w
> dziecku.

Ja bym zdecydowanie porozmawiała z przedszkolanką.
Prawdopodobnie pani, która tak się ciągle skarży na Twoje dziecko,
zwyczajnie sobie z nim nie radzi. W dodatku, nie posiada pewnie własnego
autorytetu i dlatego usiłuje podeprzeć się autorytetem Twoim, czy Twojej
mamy. Na Twoim miejscu najpierw spróbowałabym porozmawiać z tą panią,
grzecznie na ten temat. Ze jeśli ma jakieś uwagi, to niech rozmawia z Tobą,
a nie z Babcią. Możesz też powiedzieć jej że twoje dziecko zachowuje się w
ten sposób tylko wtedy, kiedy ma za mało zajęć i ze prosisz, aby po prostu
lepiej organizować mu czas w przedszkolu i że dzieci w tym wieku zwykle mało
słuchają a dużo się ruszają, a jeśli jest inaczej, to dopiero jest powód,
zeby zabrać je do psychologa. Lub - wersja druga "na ostro" że skoro sobie
nie radzi i musi używać waszego autorytetu, zamiast podeprzeć się swoim, to
może powinna zmienić pracę (to wersja ostateczna). Sprawdziłabym też, czy ta
druga pani, to w ogóle wychowawczyni, czy tylko pani tzw. techniczna, która
zajmuje się ubieranie, karmieniem - bo (nie chcę tu nikogo obrazić) zwykle
właśnie te panie mają najwięcej uwag oraz dobrych porad wychowawczych dla
rodziców.

Rozumiem, że w całej historii zabolał Cię rodzaj braku solidarności Twojej
mamy z Tobą. Ze zamiast się zjednoczyć w "walce" z naprzykrzającą się
wychowawczynią, wystąpiła "przeciwko" swojemu wnukowi i Tobie. Może po
prostu jej to powiedz? Że Ci przykro z tego powodu?

Jednym wyjściem - tak czy siak - jest tutaj rozmowa i z ta panią i z Twoją
mamą.

--
pozdrawiam, misiczka

Każdy, kto nie ma poczucia humoru
zdany jest na łaskę i niełaskę otoczenia
http://www.misiczka.com