Użytkownik "Wild_Thing" <l...@t...poczta.onet.pl> napisał w
wiadomości news:cnr5ig$cn3$1@news.onet.pl...
> Witam!
>
> Zastanawia mnie jedna sprawa:
> Żydzi idący na śmierć, oni już wiedzą, że to nie łaźnia, że to już
koniec.
> Strażnicy owszem uzrbojeni ale przecież są w zdecydowanej mnieszości,
> skąd ta bierność brak jakiejkolwiek próby sprzeciwu, ot baranki na rzeź?
>
> Wiem obóz zniszczył ich, złamał, ale przecież taka bierna postawa
> dotyczyła także momentu np.: "rozładunku", kiedy nie byli jeszcze
> "zlagrowani"

miałem się nie odzywać
ale co tam, raz na jakiś czas nie zaszkodzi
to co nazywasz "biernością" to jest dosyć złozona mieszanka zachowań
których podstawą są trzy jak to katolicy mówią "cnoty"
wiara, nadzieja i miłość

wiara - w człowieka (i w Boga pewnie też), ale nie taka, optymistyczna, z
podniesionym czołem, młodzieńcza naiwność pchająca się do przodu z wielkim
"ja" albo "my" na ustach.
Ta wiara to raczej "niewiara" że człowiek może coś takiego robić drugiemu.
Źe może ktoś uknuć nieludzko okrutny plan zgładzenia całych narodów. Może i
słyszeli, że idą na śmierć, ale w większości przypadków to się nie mieściło
w głowach.

nadzieja kazała im oddychać. Ratowac każdy oddech. Dokąd się da.

Na okrutnych filmach, które rozpowszechniają arabscy ekstremiści, ludzie
przed egzekucją też zachowują się spokojnie.

A miłość... Ci, którzy rozumieli swoją sytuację często godzili się z losem.
Bo po co mieli dalej żyć? W takim świecie... Skoro zabito ich matki, ojców,
żony, mężów, dzieci...

Ale nie wszędzie tak było. w niektórych obozach wybuchały powstania.
Zdarzały się ucieczki.
człowiek pogodzony ze śmiercią może zadziwiająco wiele.
Powstanie w warszawskim gettcie...

zrobiłem 8 filmów o żydach. Teraz robie 9.
i na tym koniec z filmami o żydach.

> I jeszcze jedna możliwość, czy ten armagedon nie wydawał im się jakąś
> prawidłowością, wielkim zamachem koła historii, karą Boga za
> ukrzyżowanie jego Syna. A może dopełnieniem dziejów i zmazaniem
> win narodu, odkupieniem nadanym przez Stwórce?

zdecydowanie nie
nie jestem specjalnie jakimś żydofilem (nawet ostatnio zauważylem u siebie
nastawienie anty)
ale jeśli popatrzysz sobie na historię diaspory
(nieustające pasmo ucieczek i pogromów, osiedlania się i wygnania,
morderstwa, zbiorowe procesy, ludobójstwo przez całe stulecia...
teraz to się nazywa czystki etniczne)
to odkupili swoją (wątpliwą zresztą) winę po stokroć

dygresja:
wiekszość ludzi popełnia błąd myśląć o przed- i wojennych żydach
jako o jednolitej masie ludzi (jacyś tam żydzi)
a to nie do końca tak wyglądało
byli tam chasydzi, mistycy, tkwiący wyobrażeniami o świecie w XIX a może
nawet w XVIII wieku
którzy nie do końca jeszcze zrozumieli okropieństwa (i fakt) pierwszej wojny
światowej a tutaj mieli już drugą
i to o wiele gorszą z ludobójstwem na ogromną skalę (to im się nie mieściło
w głowie)
byli tam syjoniści - skuszeni wizją (zwłaszcza Anglia obiecywała przed
wojną) stworzenia państwa Izrael
Byli Bundowcy - działacze lewicowi, byli pisarze w Jidysz, byli żydzi którzy
czuli się polakami
byli żydzi którzy czuli się niemcami
tak jakby wyszukać wszystkich Kowalskich (przepraszam) albo Pawlickich
i zabić ich
żydzi z niemiec, żydzi z bałkanów, zydzi z rosji, z polski, z francji
niektórzy od pokoleń byli polakami, niemcami, francuzami
a my teraz będziemy sie zastanawiać czy zabito ich bo historia zrobiła koło
bo dwa tysiące lat wcześniej jakaś grupa niezbyt rozgarniętych żydowskich
kapłanów
nie załapała się na nową religię

oczywiście że ktoś to nakręcał, te pogromy, czystki i holocaust

ostatnio, moja znajoma, która ma małą firmę działającą w branży turystycznej
wpadła na pomysł (a może to ja wpadłem i jej podsunąłem), nieważne
żeby opanować rynek wycieczek z Izraela
Ci którzy mieszkają w Warszawie lub Krakowie, lub w Oświęcimiu czy w czymś
takim
będą wiedzieli o co chodzi... Co roku przyjeżdża do polski na tzw. szlak
zagłady, tysiące młodych żydów z izraela. funduje im to ichniejsze
ministerstwo edukacji. Niech jadą i się uczą jak potraktowano ojców.
Parę razy udało mi się porozmawiać z takimi młodymi ludźmi (nie było łatwo
bo są bardzo pilnowani przez ich służby specjalne lepiej niź nasz prezydent
i premier razem wzięci - przez nasze...)
anyway... rozmawiałem i byli naprawdę tym wszystkim znudzeni, tą polską,
drutami, piecami, grobami. No przejęci tez byli, ale rozsądnie, tyle na ile
może się przejąć 16-17 latek.
Więc pomyślałem czemu nie pokazać im polski od innej strony, spływ Krutynią
, albo mały obóz żeglarski na mazurach, i takie tam... wiadomo, Integracja.
Przyjaźń polsko-izraelska.
Nadałem sprawę znajomej z firmą turystyczną, niech działa.
Ale nic nie zdziałała. Ani nikt nic nie zdziała (chociaz pieniądz jest). Ani
w ambasadzie ani w Izraelu.
Ministerswo edukacji izraela (celowo pisze wszystko małą literą) nie jest
zainteresowane żadną "wymianą" ani integracją z polakami, ani z zadnym innym
krajem. Nieoficjalnie dowiedziałem się ze to z powodu wojny.
Wyjazdy owszem tak, ale tylko w celach demonstracyjnych jak to przodkowie
żyli (ze kiepsko) i jak to znęcano sie nad nimi wszedzie i zawsze. No bo
muszą się trzymać w kupie a nie rozluźniać.
I zawsze tak mieli.

To teraz rozumiem dlaczego w czasie II wojny światowej polacy tak mało (w
sumie to nie tak mało, ale dla niektórych mało) pomagali żydom. Komu mieli
pomagać? Czasem było tak, że ludzie 20 lat mieszkali po drugiej stronie
ulicy a nic o sobie nie wiedzieli - nic. Obcym mieli pomagac?
żadnej integracji - trzeba się trzymać w kupie, ze swoimi a nie bratać z
niewiadomo kim.
I tak działa diaspora (dosłownie: rozproszenie)

historia na koniec, a propos odkupienia win:

Opiwowiadał pewien znany profesor, żydowskiego pochodzenia, który został
wychowany w polskim domu.
Jego matka, zydówka z małego miasteczka, po spacyfikowaniu całej
miejscowości i wywiezieniu wszystkich do obozu jakims cudem została. Błąkała
się z dzieckiem od domu do domu, od wsi do wsi błagając o jakąkolwiek pomoc.
(ci co się szczycą bohaterstwem polaków niech poczytają "Malowanego ptaka"
Kosińskiego, mieliśmy tez sporo niefajnych zachowań w histori, oj tak...)
Kiedy kobieta zrozumiała że nie ma dokąd iść - prędzej czy później zabiją ją
albo niemcy albo chłopi (podłość jak to mówią nie zna granić) zdecydowała
się jednak iść do niemców (!)
I kiedy szła przez pola, kilka kilometrów w stronę większego miasteczka
gdzie był niemiecki garnizon
wyszła ku niej naprzeciw wiejska kobiecina. To było bardzo niezwykłe, bo
zazwyczaj ludzie zamykali drzwi i okna z daleka. Obie przystanęły.
Pani jest żydówką? - zapytała kobieta ze wsi - tak - odpowiedziała matka
profesora.
Pani idzie do niemców?
Tak.
Pani mi zostawi to dziecko. Ja je wychowam jak swoje. Ale i o waszej wierze
nie zapomni.
Ale dlaczego? - zapytała matka profesora
Dzisiaj w nocy miałam sen. Przyśnił mi się Bóg. Powiedział do mnie: weźmiesz
żydowskie dziecko na wychowanie od kobiety na drodze. Wychowasz je jak swoje
ale w jego wierze.
Matka zostawiła dziecko i odeszła. Na zawsze.
Pofesor płacze kiedy to opowiada. Jest matematykiem.
Nie miał lekkiego życia w polsce ludowej.

tyt.

ps.
pozdrawiam bardzo wszystkich
i wracam do milczenia