Użytkownik "medea" napisał w wiadomości:

>> "Być lepszym sobą" nie oznacza tutaj ściśle "być dobrym dla ludzi",
>> tylko w szerszym rozumieniu "być w fazie ciągłego udoskonalania".

> Tak, jednak to udoskonalanie odbywa się na jakichś fundamentach, czyli
> priorytetach. Jeżeli te priorytety nie są nasze, tylko narzucone przez
> innych, to nie będzie z tego nic dobrego - i o to mi chodziło. Nawyk
> dostosowywania się do jakichś norm prowadzi IMO do odcięcia się od
> własnych autentycznych potrzeb i nieumiejętności wsłuchiwania się w
> siebie, a w konsekwencji do maskowania się.
> Wiem po sobie, zresztą to chyba nic odkrywczego.

Nawyk może być rozumiany o wiele szerzej, niż potoczne rozumienie tego
pojęcia. Nawyk może dotyczyć swery fizycznej (ruchowej) ale też i
duchowej, emocjonalnej i intelektualnej. Można analizować nawyki na więcej
niż jednym poziomie ich funkcjonowania. Dotyczyczą więc także sfery
światopoglądowej.
Jeśli weźmie się to pod uwagę, to kwestia, którą poruszasz, również może
znajdować się w mocy nabytego nawyku "wsłuchiwania się w siebie". Jest to
już jednak "wyższa szkoła jazdy". Najpierw. uważam, trzeba opanować
nawyki, które są aksjomatami w tej dziedzinie. Covey mówi o takich siedmiu
podstawowych, przy których inne ważne i zazwyczaj bardzo indywidualne
nawyki będą przez te podstawowe wspierane.

>> Ponieważ człowiek nie może się doskonalić bez udziału woli, więc można
>> powiedzieć, że chodzi o samoudoskanalanie - o pracę nad sobą: swoją
>> osobowością, charakterem, intelektem i relacjami z innymi ludźmi.

> Zgadzam się, pod warunkiem, o którym pisałam wyżej.

>> A co do poczucia szczęścia. Mam takie silne przekonanie, że Ci, którzy
>> twierdzą, że najwięcej satysfakcji daje życie dla innych, to mądrzy
>> ludzie.

> To np. XL? :)

O niczym takim z jej postów nigdy nie wyczytałem. U kselki nawet wtedy,
kiedy mówi o pomocy innym, to w kontekście "nie macie pojęcia o pomaganiu,
tylko ja wiem, jak to robić i robię to dla tych, którzy mnie szanują". :)

--
Dosiego Roku!
michał