Użytkownik "Hanka" <c...@g...com> napisał w wiadomości
news:1176618193.140839.136300@n76g2000hsh.googlegrou
ps.com...
On 15 Kwi, 00:46, "Sky" <s...@o...pl> wrote:
> ---
> "Kobieta nie myli się nigdy...chyba ze zaczyna...myśleć!" ;)
>
> Więc nie myśl a czuj, nie pytaj ale intuicyjnie odnaduj odpowiedzi i swoją
> łagodnością rozbrajaj każde zarzewie konfrontacji i niepotrzebnej w sumie
> nikomu walki... ;)

Wymagasz od kobiety czegoś, czemu, owszem, kobieta sprostać potrafi,
tyle, że - być może - zada sobie pytanie, dlaczego, w związku, tylko
kobieta ma czuć (a nie-myśleć), odnajdywać intuicyjnie odpowiedzi
( czyli: domyślać się), a także być łagodna i ustępliwa.
Żadna z nas nie jest duchem świętym - bo do tego niemal sprowadza się
Twoja wypowiedź.
Moje oczekiwania (że partner intuicyjnie znajdzie odpowiedź na
pytanie, dlaczego mam dzisiaj zły humor, na przykład) odpędzisz
zapewne tekstem o różnicach między kobietą i mężczyzną, o misji
kobiety w związku, czy jakoś tam.

Wiem - nigdzie nie napisałeś, że tylko kobieta...
Ech, i znowu będzie na mnie?...

Ogólnie więc:
Każdy z nas jest inny, każdy związek jest inny, i trzeba dołożyć
starań z obu stron, żeby rozkwitał, a nie - generował stres u obojga.
Tyle, że nie każdy (-a) to rozumie, a z niezrozumienia wynikają
postawy roszczeniowo-egoistyczne, a potem to już dzieje się samo,
niekoniecznie dobrze.

Hanka
:)


Jedno mnie jakoś nie przekonuje...ów "wysiłek" który !MUSZĄ? włożyć obie
stroy by związek "kwitł"... ;)
Otóż [za]uważam i obserwuję doświadczlnie ciekawe zjawisko: ludzie -nawet
rózniący się znacznie cechami charakteru jeśli są spolegliwi[i to nie tylko
w znaczeniu tegoż słowa wypracowanym przez Kotarbińskiego] to niewiele
wysiłku muszą wkłdać by wzajemnie sobie dogadzać...i by wszysto układalo im
się w harmonijnej zgodnej spkojnej cichej łagodności...

:)

Ja nazwałbym to zjawisko totalną otweartością na wszelkie okoliczności jakie
nam życie niesie tak w sytucjach czy związkach osobowych...przyjmowanie
siebie innych i życia takim [i] jakim jest
Czerpanie z tego radości...
To mocno inny kierunk poszukiwania wartości życia niż zakładanie i dążenie
do -osiaganie konkretnych celów -to założenie-przyjęcie za cel samej
umiejetności uzyskiwania maximum radości z każdej aktualnie przydarzającej
się sytuacji -tak osiagniętej własnym-czyimś wysiłkiem jak i zdarzającej się
"mimowolnie"...być może z coraz większą przewagą doceniania owej
mimowolności... ;)

Dać się nieść życiu...zamiast nieść życie na swoich barkach jak wielki
ciężar i trudny obowiązek... ;)

Ale trzeba sobie mocno przedefiniować pojęcie "odpowiedzialności"
-z trudu zaradnosci i przewidywania i przeciwdziałania ewentualnym
przeciwnościom życia
na !odpowiadanie! na aktualne potrzeby chwili zgodnie z najlepszą wolą
wiedzą i możliwościami...