Użytkownik "Olga" <ola@bla-bla_.pl> napisał w wiadomości
news:dld7go$i3i$1@opat.biskupin.wroc.pl...
> Ami się wydaje, ze KAZDY zasługuje na szacunek. Jesli ktoś sie zachowuje
> niegodnie, to moze ten szacunek stracić.

Każdy zasługuje, ale nie każdemu się on należy. Nie widzę powodu, dla
którego miałabym miec szacunek do starszej ode mnie osoby, która obraża
mnie, wyzywa, traktuje poniżająco, tylko dlatego, że jest starsza i jej się
szacunek nalezy.

> I tak np. uważam że do każdego trzeba się odzywac kulturalnie, a nie tylko
> do tych, którzy wg nas na to "zasługują".
> Nikogo nie można oszukiwać.
> Nikomu nie można przerywać, jak mówi etc, etc.

Zgadzam się.

> Nie wyobrażam sobie, że poznaję jakiegoś człowieka, potem go "obserwuję" i
> decyduję, czy będe go darzyć szacunkiem, czy też akurat wobec niego dam
> sobie na luz i będe łamać wszystkie normy współżycia społecznego.

A nie, nie o to mi chodziło. Konkretnie to mnie dzisiaj wkurzył tekst
nauczycielki mojego syna, która stwierdziła, że ma 45 lat i jej się NALEŻY
szacunek dziecka, bo jest starsza. Z tego tylko powodu się nie nalezy.
Szacunek się nalezy z powodu bycia istotą żywą, a nie z powodu wieku. I
głównie o to mi chodzi.
Staram się wpoić dzieciom, że do ludzi należy odnosić się z szacunkiem, nie
przezywać, pomagać, mówić kulturalnie, być miłym i uprzejmym. Jednocześnie
jednak tłumaczę im (i tak samo tłumaczyłam swojej ostatniej, trudnej
wychowawczo klasie gimnazjalnej) że dziecko również ma prawo do godnego
traktowania.

> Jest jeszcze coś takiego, jak zasady s-v, lub "kindersztuba". Mówimy
> "dzień
> dobry", nie przerywamy, nie pyskujemy, nie chodzimy po klasie.

Też się zgadzam.

> IMO trzeba nad dzieckiem i z dzieckiem pracowac przy współpracy z panią.

Tylko jak pracować z panią? Moje starsze dziecko jest niepokorne, wygadane,
zawsze musi się o swoje wykłócić. Jeśli mu się przedstawi swoje racje, to
nawet jeśli on się z tym nie zgadza, polecenie wykonuje. Poprzednia
nauczycielka przez dwa lata dawała sobie z nim radę i nigdy nie usłyszałam
złego słowa o synu (a z panią rozmawiałam bardzo często). U tej pani moje
dziecko podpadło już we wrześniu, bo ośmieliło się mieć inną wizję wykonania
zadania z matematyki (chodziło o wpisanie wzrostu - najwyższego kolegi,
koleżanki i swojego - Maciek to zrobił wcześniej, bo ma takie prawo
rozwiązywania naprzód i wpisał dane pytając o nie kolegów - pani później
zażyczyła sobie mierzenia w klasie dzieci stwierdzając, że zadanie należy
rozwiązać tak, jak ona mówi - w poleceniu nie było mowy o mierzeniu, tylko o
podaniu miary). Na sprawdzianie pani poprawiła mu dobrze sformułowaną datę
na złą. Postawiła jedynkę za zeszyt (nosi go cały czas, ma odrobione prace
domowe, ma notatki z lekcji - zarzut to brzydkie pismo i skreślenia).
Jak ja mam pracować z panią? Rozmawiam z Maćkiem, tłumaczę, wyjasniam. On
jednak pani nie cierpi, a ja naprawdę nie jestem w stanie wytłumaczyc mu
zachowań pani, których ja sama nie rozumiem, bo ja w swojej pracy z dziećmi
robię inaczej (uczę polskiego).
--
Agnieszka
Maciek 9 lat 10/12 i Marta 6 lat 6/12