Użytkownik "nawrocki" <p...@n...art.pl> napisał w wiadomości
news:bb7haa$her$1@news.onet.pl...
> Opowiem wam jeszcze o jednej rzeczy, która się tyczy mojego znajomego,
> właściciela mieszkania w którym mieszkam, i on zresztą też. W zeszły
weekend
> odwiedził go przyjaciel; człowiek dwudziestoparoletni, niezbyt bystry,
> nadużywający alkoholu.
> Mój znajomy, jak wydedukowałem, opowiedział co nieco o mnie swojemu
> przyjacielowi; że jestem filozofem i że mam problemy typu: dlaczego białe
> jest białe, a nie np. czarne albo fioletowe. W związku z tym, przyjaciel
> znajomego pod wpływem alkoholu próbował mi z tego powodu dokuczyć,
rzucając
> we mnie aroganckimi tekstami. Oczywiście zignorowałem go, bo nie widziałem
> sensu dialogu z kimś takim... Czyli niezbyt otwartym na to, co mógłbym mu
> ewentualnie powiedzieć (albo by po prostu tego nie zrozumiał).
> Przyjaciel znajomego wyjechał, a po między mną, a znajomym powstał impas.
Ja
> się do niego nie odzywam, bo wydaje mi się, że wszystko co powiem może
> zostać wykorzystane przeciwko mnie (mój znajomy każde moje zdanie
wychodzące
> po za ramy typu 'podaj sól; zmień kanał' może wkleić do swojej układanki,
z
> której chce stworzyć mój obraz jako psychola).
> Nie rozmawiałem o tym z nim, bo wiem co powie: "Stary, ale ty masz
> problemy...". Wole z nim w ogóle nie gadać; zresztą, i tak od dawna nie
> prowadziliśmy żadnej rozmowy, która trwałaby więcej niż trzydzieści
> sekund...
>
> Na drugi, dzień po wyjeździe przyjaciela znajomego, odwiedziła nas siostra
> tego znajomego. Od razu byłem nastawiony do niej sceptycznie. Pomyślałem
> sobie bowiem, że i jej mój znajomy mógł coś o mnie nagadać.
> Siostra znajomego okazała się ładną, choć też nie zbyt bystrą absolwentką
> szkoły średniej, szukającą uczelni w Poznaniu. Ciśnienie wzrastało,
ponieważ
> nie potrafiłem z nią rozmawiać. Za każdym razem, gdy chciałem coś do niej
> powiedzieć, wydawało mi się, że mój znajomy odbierze to jako próbę podrywu
> jego siostry z mojej strony, co było absurdem, ponieważ jego siostra 'nie
> była w moim typie'. Doszło do tego, że musiałem stamtąd uciekać na
> prowincje, gdzie nabrałem wreszcie sił...
>
> Spotkanie z siostrą znajomego zmusiło mnie do refleksji nad doborem
> naturalnym, czyli: 'ładni chłopcy - ładne dziewczyny, brzydcy chłopcy -
> brzydkie dziewczyny'. Co wy o tym myślicie? Jest coś takiego, co wyraźnie
> łączy, czy naprowadza na siebie, ludzi o podobnych cechach fizycznych, w
> sensie piękna i brzydoty. To są dość dosłowne słowa, ale myślę, że
> zrozumiecie o co mi chodzi.


Zastanawiałem się nad tym. Z jednej strony musisz mieć partnera na podobnym
poziomie urody bo musi on ciebie zaspokajać i ty go, inaczej związek jest
skazany na porazke. Ale inteligencja tu gra chyba rowniez role. Nie
scierpial bym zycia z kobieta glupsza ode mnie, niech bedzie madrzejsza,
niech mnie podciaga do swojego poziomu, ale ja nie chce podciagac kogos do
poziomu mojego. Jesli da sie to zrobic.

Ale moze to tylko pier... kotka?
Kiedys bylem zakochany w dziewczynie raczej niezbyt lotnej (choc
emocjonalnie sobie radzila z facetami neizle). jej ulubionym zajeciem bylo
pisanie wierszy. Gdy czytala mi je uwazalem je za wyjechane w kosmos. Ale
zniknela z mojego zycia, ze mnie splynelo uczucie i po pewnym czasie, gdzies
trafilem na jej wiersze na stronie internetowej ktora zaczela robic ale nie
dokonczyla. To byla tragedia, banal, najwieksza grafomania z jaka mozna sie
spotkac. Wiec w sumie pewnie to tez nie jest tak, a mi sie podobala bo po
prostu ladna dupa byla :(

Nikt nie bedzie walczyl z natura bo by musial walczyc z samym soba i z sama
swoja konsystencja.
Vesemir