Jacek M pisze:
>> Szczyt strachu?
>> Leżeć na stole operacyjnym, jeszcze przed narkozą i słyszeć, jak
>> profesor mówi do asystenta - chirurga "pan się nie tak nie przejmuje,
>> to jest naprawdę prosta operacja"
>
> Mój brat miał podobne przeżycie w latach 80-tych...
>
> Był mały miał może z 6, 7 lat. Mama słyszała rozmowę pielęgniarek
> "Musisz kiedys spróbować" ale jak to za komuny nie zareagowała.
>
> Pielęgniarka spróbowała i nie wiem jak to możliwe ale nie trafiła w żyłę
> tylko przebiła tętnice i krew brata zaczęła tryskać po pomieszczeniu...
>
> Fajne przeżycie dla dzieciaka.

Rozumiem, że Waszym zdaniem prawdziwy lekarz (czy ktokolwiek inny) umie
wszystko sam z siebie i nie uczy się wykonywania zabiegów, tylko pewnego
dnia przychodzi, staje za stołem i operuje?

Po to ten profesor tam był, żeby pomóc młodemu lekarzowi, który jakoś
się musi tego nauczyć i żeby poprowadzić operację dalej, gdy pojawią się
jakieś utrudnienia. I po to jest ta starsza pielęgniarka, żeby pomóc tej
młodszej się nauczyć i przejąć od niej zadanie, kiedy ta nie może sobie
poradzić. To jest specyfika sieci neuronowych, a nie zawodów medycznych.

Tak samo jak jest bardziej doświadczony instruktor nauki jazdy,
doświadczony budowlaniec, czy ktokolwiek uczący innego zawodu.

pozdrawiam
--
Kffiatek