Podateki liniowy jest najsprawiedliwszym i najbardziej praktycznym z
podatków: zarabiasz dwa razy więcej, płacisz dwa razy więcej. Dodatkowo
korzyści są oczywiste: brak problemu przejścia w wyższy prób podatkowy (co
czasem powstrzymuje ludzi przed rozwijaniem biznesu, bo wyższa stawka zjada
im z nawiązką dodatkowe zyski), jest też banalnie prosty do wyliczenia i
ściągnięcia co nie dość, że tworzy dużo lepsze środowisko dla firm, to
jeszcze uwolniłoby nas od płacenia podatków na sztaby urzędników skarbowych.
A te pieniążki mogłyby, zamiast lecieć do kieszeni pani Marysi z urzędu,
zostać włożone w rozwój jakiegoś przedsiębiorstwa. Podatek progresywny jest,
de facto, zabawą w dobrego wujka/Janosika/Robin Hooda. Tyle, że za czasów
Robin Hooda bogaty wzbogacał się przez ubożenie biednego (system kastowy), a
w kapitaliźmie bogatym nie można się stać, jeśli nie oferujesz ludziom
czegoś, co będą uważać za pożyteczne i warte kupna. Progresja podatkowa to
jak mówienie: przysłuż się społeczeństwu, w końcu masz więcej. Tylko nikt
nie widzi, że ten ktoś ma więcej, bo już się przysłużył: oferując ludziom
coś, czego potrzebują.

--
++ Michał Gancarski ++
++ w...@e...org.pl ++
Even if a woodchuck could chuck wood
why would woodchuck chuck?