I.
Prosię młode, tłuste (najlepsze takie, które jescze samo nie jadło ),
wytrzeć solą z wierzchu i we środku, nafaszerować farszem, zrobionym z
podróbek prosięcia, które obgotować, usiekać, dodać masła łyżkę, tartej
bułki, parę jaj surowych, pieprzu, drobnych rodzynków czarnych i cukru
do smaku, nadziać tym farszem prosię i zaszyć. Piec.

II.
Prosię przygotowane jak wyżej nafaszerować farszem: wieprzową lub
cielęcą wątróbkę, serce i lekkie (chyba chodzi o płuca) udusić z masłem,
z pół funtem słoniny (ok 250g), przepuścić 2 razy przez maszynkę, osobno
pół funta świeżego masła utrzeć w donicy z 8 - 10 żółtkami na biało,
dodać mięso przepuszczone przez maszynkę, posolić popieprzyć do smaku,
wsypać siekanego zielonego kopru i trochę bułki tartej osianej. Piec

III.
prosię przygotowane jak wyżej nafaszerować farszem z kaszy gryczanej
ugotowanej na supko z pół funtem słoninki, pokrajanej w drobną kostkę.
Faszerować kaszą nie zupełnie dogotowaną, gdyż w prosiaku dojdzie. Piec.

Pieczenie:
piec w picu w brytwannie z nóżkami podkurczonemi, smarując kawałkiem
słoniny; niektórzy wsadzająć do pieca smarują skórkę wódką, aby cała
była krucha, ale kiedy prosię tłuste i często smaruje się słoniną, a
piec gorący, to będzie bardzo krucha i bez wódki; jak się prosię dobrze
zrumieni i skórka na niem sucha, wyjąć, rozebrać i dawać na stół.

Źródło: Alina Gniewkowska, "współczesna kuchnia domowa", Warszawa
1927r





--
pozdrawiam :-))
Sławomir J Marusiński
Gdańsk, GG 5420750