to zastanawiające co czytam w tych postach. wszyscy tu piszecie o strachu,
bo boje sie że jak umrze to..., nie wychodzę za mąż bo jak mi mąż coś odwali
to .....albo że urodzę bękarta.... . nie wiem może ja starej daty kobieta
jestem, ale ja wychodząc za mąż nie bałam się czy to oby na pewno ten, czy
moja miłość wystarczy mi do końca naszych dni, czy on będzie mnie kochał jak
będę stara? po prostu kocham tego człowieka i wiem że on mnie kocha,
zwieliśmy ślub przed Bogiem i to jemu obiecaliśmy sobie miłość, wierność i
uczciwość.
każdy ma swoje sumienie i dyskusja czy brać ślub czy nie nie ma większego
sensu. no chyba żeby sobie na wsadzać od głupków.

aneta