Użytkownik "G. B. Spender" napisał:

> Mam taki mały problem. Otóż .... (...)


mam podobne odczucia do Twoich, wydaje mi się, że jedynym wyjściem
jest jakaś umiarkowana akceptacja takiego stanu rzeczy, choć nie jest
ona do końca możliwa, musisz też zdać sobie sprawę z tego, że niektóre
nasze reakcje/zachowania są uwarunkowane przez biologię i nie wszystko
da się zmienić tak jak byśmy chcieli,

często też jestem na siebie zły, że nie robie czegoś tak jakbym chciał
a jedyną moją obroną jest autoironia, w wielu sprawach jesteśmy
bezsilni, nasze działania w większości nie są podejmowane w pełni
racjonalnie, często już po fakcie dopiero racjonalizujemy swoje
działania będące wynikiem nieświadomych automatycznych wyborów.

piszesz, że lubisz użalać się nad sobą, ja też lubie może nie tyle
użalać co rozmyslać nad swoim zachowaniem i chyba z tego wzieło się
moje zainteresowanie filozofią, psychologią, ostatnio poezją - trochę
to pomaga, pozwala inaczej/lepiej spojrzeć na życie, uwolnić się od
stereotypów,

najgorszą rzeczą jest zupełny brak działania, wtedy dopada człowieka
pustka i bezsens wszystkiego, które trudno przezwyciężyć, ale trzeba z
tym walczyć, świetnie jest to opisane w wierszu:

Potwór Pana Cogito

1
Szczęśliwy święty Jerzy
z rycerskiego siodła
mógł dokładnie ocenić
siłę i ruchy smoka

pierwsza zasada strategii
trafna ocena wroga

Pan Cogito
jest w gorszym położeniu

siedzi w niskim
siodle doliny
zasnutej gęstą mgłą

przez mgłę nie sposób dostrzec
oczu pałających
łakomych pazurów
paszczy

przez mgłę
widać tylko
migotanie nicości

potwór Pana Cogito
pozbawiony jest wymiarów
trudno go opisać
wymyka się definicjom

jest jak ogromna depresja
rozciągnięta nad krajem

nie da się przebić
piórem
argumentem
włócznią

gdyby nie duszny ciężar
i śmierć którą zsyła
można by sądzić
że jest majakiem
chorobą wyobraźni

ale on jest
jest na pewno

jak czad wypełnia szczelnie
domy świątynie bazary

zatruwa studnie
niszczy budowle umysłu
pokrywa pleśnią chleb

dowodem istnienia potwora
są jego ofiary

jest dowód nie wprost
ale wystarczający

2
rozsądni mówią
że można współżyć
z potworem

należy tylko unikać
gwałtownych ruchów
gwałtownej mowy
w przypadku zagrożenia
przyjąć formę
kamienia albo liścia

słuchać mądrej Natury
która zaleca mimetyzm

oddychać płytko
udawać że nas nie ma

Pan Cogito jednak
nie lubi życia na niby

chciałby walczyć
z potworem
na ubitej ziemi

wychodzi tedy o świcie
na senne przedmieście
przezornie zaopatrzony
w długi ostry przedmiot

nawołuje potwora
po pustych ulicach

obraża potwora
prowokuje potwora

jak zuchwały harcownik
armii której nie ma

woła -
wyjdź podły tchórzu

przez mgłę
widać tylko
ogromny pysk nicości

Pan Cogito chce stanąć
do nierównej walki

powinno to nastąpić
możliwie szybko

zanim nadejdzie
powalenie bezwładem
zwyczajna śmierć bez glorii
uduszenie bezkształtem



Pozdrawiam
Kurtz