Użytkownik "waruga_e" <w...@o...pl> napisał w wiadomości
news:h90c08$17f$1@nemesis.news.neostrada.pl...
> MONI|<A <moni| pisze:
>
>>
>> jesli nie w szkole, to gdzie takie zajęcia mozna znaleźć/szukać?
>> Najgorsze to przełamanie tej niechęci, odkrycie na nowo że
>> pisanie/malowanie
>> jest fajne>
> Monika, z jakich oni książek korzystają? Na diabła była ta reforma skoro
> od początku jadą już z literkami? Gdzie szlaczki, kształty literopodobne.
> Ponieważ nie byłam zainteresowana aż tak bardzo podręcznikami dla kl.I,
> to nie przyglądałam się zbytnio propozycjom. Jednak dzisiaj poproszono
> mnie o chwilowe popilnowanie pierwszaków, bo pani musiała na moment
> wyjść z dzieckiem. Więc zerknęłam do książek pierwszaków. Nie widziałam
> polskiego, ale np. w ćwiczeniach z matematyki wprowadzenie cyfr pojawiło
> się dopiero na trzydziestej którejś lekcji. Więc dość wolno.
> Aaa, chyba wiem dlaczego pani goni z materiałem ;)
> Pewnie wiecie jak (przynajmniej w teorii) wyglądają lekcje w I-III,
> które kiedyś nazwano kształceniem zintegrowanym, by podkreślić możliwość
> łączenia, przeplatania zajęć. Może najprościej będzie na temacie o ruchu
> drogowym. Pani zaczyna zajęcia, ma na dany dzień przeznaczone 4 godz. i
> od niej zależy jak je zrealizuje. Dla naszych potrzeb zakładam, że pani
> solidna, obowiązkowa itd. Więc jest np. jakiś tekst o skrzyżowaniu,
> bezpieczeństwie, historyjka obrazkowa itp., można zaśpiewać jakąś
> piosenkę (są, są takie), w ramach matematyki omówić figury geometryczne,
> nawiązując do kształtu znaków. Można narysować pracę lub zrobić makietę
> skrzyżowania itp., po czym iść się pobawić w ruch drogowy, reakcje na
> sygnał dźwiękowy, wzrokowy itp. Tym sposobem wykorzystuje się wszystkie
> edukacje do opracowania jednego tematu. Na podstawie obserwacji klasy,
> umiejętności dzieci, ich rozkojarzenia pani decyduje, że teraz jest
> przerwa, a teraz śpiewamy rysujemy, ćwiczymy. Wiadomo mogą się zdarzyć
> przegięcia typu godzina przerwy, a mało lekcji, ale myślę, że takie
> zajęcia by raz dwa się skończyły na skutek interwencji rodziców czy
> dyrekcji.
> Zapis w dzienniku też był całodniowy, pisało się temat dnia czyli np.
> pierwszaki na początku "Moja klasa", a potem ciurkiem co się robiło-
> słuchanie czytanego tekstu, swobodne wypowiedzi uczniów, kreślenie
> znaków literopodobnych, określanie położenia nad, pod, obok itd.
> Natomiast szanowna reforma stawia to na głowie.
> Owszem dalej można realizować program w taki sposób jak powyżej, ale....
> z góry określono, że np. edukacja muzyczna ma w ciągu roku szkolnego ma
> trwać 40 godzin (liczby biorę "z powietrza", bo na szczęście jeszcze nie
> muszę zliczać). Teraz nauczyciel musi wpisać, że w ciągu danego dnia
> zrealizował 2 godz. edukacji polonistycznej, 20 minut muzycznej, 30
> minut matematycznej,50 ruchowej itd. wszystkie musi zliczyć na koniec
> roku.
> Żeby było śmieszniej to w następnym roku liczy je jako kontynuację roku
> poprzedniego czyli jeśli zrealizował 40 godz. ruchowej to w klasie II
> realizuje czterdziestą pierwszą itd. Na koniec III klasy będzie musiał
> mieć zrealizowane ileś tam godzin poszczególnych edukacji. (pożyjemy
> zobaczymy jak to będzie wyglądać w praktyce).
> Może więc pani daje dużo zadań do domu żeby być na bieżąco z
> rozliczeniem godzinowym ;)
> --
> waruga_e

Książka "Już w szkole" Wydawnictwo Nowa Era
Masz rację - chyba o to rozliczenie godzinowe chodzi, pisania na lekcjach
jest bardzo mało, cały cięzar związany z pisaniem przeniesiony jest na
zadania domowe. Na lekcjach: linijka literek w książce, zadania typu otocz
pętlą, wklej naklejkę, zaznacz w którym miejscu dana głoska wystepuje.
A w domu wszelkie zadania pisane i jazda z tym zeszytem do kaligrafii.
Nerwy mam bo przez te 2 tygodnie zanim te książki przyszły w zeszycie były
tylko 3 linijki litery "O" zrobione na lekcji, pojawiły się ksiązki w dwa
dni trzeba nadrobić pisaninę z całego tego czasu -prawie 7 stron szlaczków,
literopodobnych i liter - ok 80 linijek. Przez ten czas na spokojnie można
było z dziećmi szlaczki wymyslone pisać. A teraz jest gonitwa i skreslanie
"mało staranne pismo" i zniechęcone dziecko.

Kupiłam 1,5 litra farby klilka wielkich arkuszy papieru, wrócilismy do
podstaw, odkrywanie na nowo przyjemności w malowaniu/pisanu - najpierw
malowanie palcami, duzym pędzlem i małym pędzelkiem. Mazaje, konkretne
wzory. Przesiadka na miekkie kredki, ołówek i płynne przejście z mazania do
szlaczków i literek.
Jest trochę lepiej, ale do dawnej normy jeśli chodzi o zapał do pisania
nadal daleko.

Monika