Pan Tomek napisał:

>> Jeśli komuś nie odpowiada maksyma "żyj, i daj żyć innym", to może
>> spróbować innej -- "jeśli nie możesz czegoś pokonać, musisz polubić".
>> Jako pomoc w jej realizacji można posłużyć się tym tekstem:
>>
>> https://pl.wikipedia.org/wiki/Zupa_z_chrab%C4%85szcz
y_majowych
>
> Zaiste miło poczytać romantyczne wspomnienia o latach minionych oraz
> jeszcze raz wspomnieć mądre maksymy starożytnych.
>
> Zapytam więc może inaczej: czy ktoś z grupowiczów ma doświaczenie czy
> wiedzę na temat zwyczajów wspomnianego owada. A konkretnie gdzie ów
> osobnik lubi spędzać nocne czy dzienne drzemki. Wylatuje on nagle i nie
> wiadomo skąd poźnym wieczorem i po około 0.5 godzinie znika równie
> nagle. Wątpie aby codziennie zakopywał się metr pod ziemią. Stawiam na
> to, że chowa się w trawie ale skubany robi to bardzo dobrze. Czy jest
> sens, wobec tego, opryskiwać trawę środkiem owadobójczym?

Wstęp do opisu chrabąszczowych zwyczajów też już był wcześniej. On nie
musi codziennie zakopywać się na metr pod ziemię. Wystarczy, że co
wieczór wychodzić spod ziemi będą nowe żuczki. A potem odlatywać gdzieś
hen na drzewa, by tam drzemać po obfitym posiłku. Jest ich widać jeszcze
jakiś zapas, niczym węgla w kopalni.

> Wiem, że wkrótce skończy mu się okres podbojów seksualnych i przestanie
> latać bo zdechnie po złożeniu jaj. Ale chciałbym przed tym samoistnym
> aktem zdechnięcia ograniczyć nieco jego populację na przyszłe lata. Bo
> ilość pędraków które spotykam przy kopaniu i teraz latających chrząszczy
> jest ogromna i przerosłaby sympatię niejednego ekologa.

Pędraki można lekko podsmażyć na mocno rozgrzanym tłuszczu. Inne wysiłki
są daremne. Cykl rozwojowy chrabąszcza jest wyjątkowo długi. To, co teraz
lata, jest echem podbojów seksualnych sprzed sześciu czy siedmiu lat.
Rok chrabąszczowy może być jeden, a po nim nastąpią bezchrabąszczowe.
By potem nagle znów doszło do wielkiej obfitości. Ale to tylko kilka dni.

http://literat.ug.edu.pl/~literat/mundurk/0013.htm

Jarek

--
Niebieskie jak pogodny letni ranek,
jak roztrzepana choć beztroska chmurka,
są z chęcią wciąż na nowo odgrzewane,
wspomnienia niebieskiego mundurka.