fenek napisał:
> Mam parę pytań: jak w ogóle można wyhodować coś takiego?
> tam panuje takie ciśnienie, że w 17 sekundzie wybucha jak purchawka?
> i z czego składa się to "masło"?!

Pozwolę sobie odpowiedzieć cytatem z klasyka - tj. Staśka Grzesiuka i jego
"Pięciu lat kacetu" (ATSD polecam książkę - świetnie się ją czyta, pomimo
raczej ciężkiej tematyki pełna humoru) :

Wrzody - tych nikomu też nie brakowało. Wrzody mieli chyba wszyscy, którzy
pracowali na zimnie i deszczu, a do tego byli głodni. Ja miałem ich po
osiem, dziesięć, do
dwunastu naraz. Niejednego wrzody uśmierciły. Widziałem u niektórych
fantastyczne wrzody ulokowane na tyle głowy. Ci z zasady po kilku dniach
byli odnoszeni do krematorium.
"Wuja" Opasa uśmiercił olbrzymi wrzód na brzuchu. Ja takich potwornych
wrzodów nie miałem - ot, takie średniaki. Lokowały mi się przeważnie na
łopatkach, pod pachami, w pasie, w pobliżu pachwiny i na pośladkach.
Pośladkowe i na łopatkach często były roztrzaskane przez kapów. Inne
wyciskaliśmy sami. Bardzo często, gdy po kolacji nie było "sportu", szedłem
z Cerakiem za baraki i tam wyciskaliśmy sobie dojrzałe wrzody. Ja wyciskałem
Leonowi, a on mnie. Ten - nie, tego jeszcze nie można. Ten - za wcześnie.
Ten - można. I gniotło się go, że tylko trzeszczał i bryzgał ropą. Wycierało
się je jakimiś brudnymi, starymi szmatami, przez które chwytało się i
wyciągało rdzeń wrzodu. I dzisiaj dziwi mnie tylko, że nie dostałem
zakażenia.

Z harcerskim pozdrowieniem,

Koziołek
--
www.przepraszamzacrossposta.blox.pl