W dniu 9.09, o godzinie 9:09 ..... pozwolę sobie wysłać kilka słów.
W odstępach jednosekundowych (listy dotrą jednak z opóźnieniem ~12 godzin).

[...]
[...]
[...]
[...]
Kontakt z ludźmi znanymi mi na forum uważam za cenny, a idee jakie mi
przyświecają były zawsze i są nadal _uczciwe_. Co więcej - od dawna widzę coś,
do którego wszyscy zmierzamy (bez wiedzy o tym). Widzi to również sporo innych
ludzi, między innymi jaskrawo ostatnio ett, ale problemem zawsze była i będzie
sprawa komunikacji, czyli wymiany informacji pomiędzy zainteresowanymi
i niezainteresowanymi ludźmi.
Sprawa kluczowa dla ..... [cenzura NIS].


"Albert" w news:df25im$bsu$1@atlantis.news.tpi.pl...
/.../


[...]
[...]
[...]


> > więc ... kalejdoskop?;)

> tak. kalejdoskop.

/.../
> rozwiązanie/ocena zostanie odrzucone albo nie, a może tylko częściowo
> odrzucone... albo nie...
> każdy ma przecież głowę na karku.
> chyba nie sądzisz że trzeba tylko zadawać pytania?
> bez przerwy oceniamy różne sprawy...


Czy zauważyłeś również, że gdy bez przerwy oceniamy JEDNĄ sprawę,
zachodzi takie "przedziwne" zjawisko, jak zmiany polaryzacji ocen?
Czy potrafisz wskazać moment, w którym rzecz się stabilizuje, oraz
dlaczego właśnie jest to ten moment? (punkt na drodze do prawdy).

Sam, gromadząc skrzętnie prawa trzeciego tysiąclecia, zaproponuję
zastanowienie się nad dwoma łagodnie wybranymi - w surowej formie.
(nie interesuje mnie czy i jak ktoś już gdzież je opisał - idę własną,
niezakłócaną wpływami z zewnątrz drogą, co nie znaczy, że nie korzystam
ze wszystkich dostępnych mi zasobów żywej myśli).
Oto one:


*** Nieustające zgłębianie dowolnego bytu-rzeczy, równoważne ciągłemu
poznawaniu, nieustannie zbliża nas do prawdy. Jednak żaden poziom
poznania nie można uznać [...] za ostateczny [...].

*** [...] procesy poznawania cechuje ambiwalencja. [...] poznając kolejne
poziomy wiedzy o bycie-rzeczy, wartość poznania zmienia swój znak -
z dodatniego na ujemny i odwrotnie, będąc tym samym stymulatorem
samego poznawania [siła CI] [NIS].


Jak to rozumiem?
Przede wszystkim jako potrzebę przyjęcia do wiadomości, iż jakakolwiek
opinia o czymkolwiek (w szczególności o kimkolwiek) nawet jeśli zapisana
na kartach historii, nie jest opinią statyczną, i o ile tylko nie stracimy nią
zainteresowania, będzie nam ukazywać kolejne warstwy, kolejne "dna",
o często zaskakująco odmiennych znakach wartości.

Proces poznawania czegokolwiek (zdobywania wiedzy) [...] wiąże się
nieodwołalnie z kosztami wydatkowania [...] energii, a więc koliduje
z interesami "ciała" [...]. Są to więc dwa przeciwstawne przebiegi,
gdzie wynik ich spotykania, musi oznaczać konieczność zatrzymania się
w wybranym miejscu oceny-poznawania, słusznym ze względu na własny
interes "ciała/ducha" [...].

Żeby to zobrazować narysowałbym w powiększeniu w pełni skalowalny
znak X (rysunek wektorowy, a nie mapa bitowa), gdzie dwie górne gałęzie
znaku obrazują wszystko to, co zostaje "odcinane" na skutek wymuszonego
[...] kompromisu, a dwie dolne oznaczają zakres urzeczywistniony -
również jako skutek kompromisu. Kompromisem jest wybór punktu
przecięcia się linii w relacji do wysokości całego znaku.

Jeśłi teraz uwzględnimy trzeci wymiar [...] - i pozwolimy aby obcięty
z góry znak X zawirował wokół swej osi - otrzymamy obraz stożka /\,
o wielu interesujących cechach.

Każdy byt (człowiek jako całość też), od urodzenia aż do smerti, buduje własny
stożek wzrostu, od maciupkiego, niemowlęcego poczynając. Wiedza jaką
zdobywa i pielęgnuje na tej drodze, jest równa objętości jego indywidualnego
stożka wzrostu. Nie ma ona oczywiście liniowej korelacji z tak zwanym wiekiem
metrykalnym. Jest natomiast ścisłym wynikiem wieku mierzonego Zegarem
Natury/Boga, który niewiele ma współnego ze znanymi nam zegarami. [...]

Kąt nachylenia ścian bocznych do podstawy stożka wzrostu, nie jest z Góry
określony. Może być jednak miarą względnej szybkości przebijania się przez
kolejne warstwy poznania. Im więc stożek jest "bardziej ostry", tym szybciej
dociera do najgłębszej prawdy, przebijając po drodze (w odwrotnej kolejności)
serie półprawd, ćwierćprawd ... itd. Stożki "leniwe" (stosunkowo płaskie) też
docierają zwykle do półprawd, ćwierćprawd, i tak dalej - w nieskończonym
podziale prawdy na dwa bieguny.

Łatwo też zauważyć, że stożek nieustannie, póki żyje, powiększa swoją objętość,
tak jakby wynurzając się z prochu (poziomu zerowego) w górę. Istotna jest więc
prędkość wynurzania - z pewnością skorelowana z "ostrością" stożka.
Wraz ze wzrostem wysokości stożka, rośnie więc zarówno jego objętość, jak
i powierzchnia jego podstawy karmicielki, która z powodzeniem może być
przyrównana do ilości wchłoniętej w trakcie wzrostu czystej informacji. [...]


[...]

[All]
> > > > powiedz - czy oceniasz to pozytywnie czy negatywnie, a może
> > > > jeszcze inaczej. No i dlaczego...
[Albert]
> > > głównie Twojego i JeTa. przejrzałem trochę archiwum.
> > > nie złość się. zwykły małpi odruch z mojej strony ;) /.../

> Zdrówko i do przeczytania
> Albert

Zdrówko i ... do wolności
All