On Sun, 3 Oct 2004 15:02:05 +0200, =sve@na= wrote:

>"aphex" <a...@t...pl> skrev i meddelandet
>news:dyS7d.331240$vG5.86903@news.chello.at...
>> ja od paru lat niepotrafię się cieszyć prawie niczym, a jak jest jakiś
>> powód do cieszenia się, to nieumiem, to jest jakoś stłumione przez
>> depresje, kompletnie wyparte, ale tak to jest w depresji jak się
>> niechce odczuwać negatywów to i się nie odczuwa pozytywów. Nędza
>> umysłowa niczym otępienie emocjonalne, czasem chciałbym się pocieszyć
>> ale niemam czym,

>I podoba Ci sie zapewne takie uzalanie sie nad soba i przypisywanie winy
>wszystkim innym poza soba, prawda? Masz z tego niezla gratyfikacje, bo
>daje Ci ten styl zycia pelne prawo do zamkniecia sie w swojej skorupie i
>zrezygnowania z kontaktow z innymi ludzmi. Pewnie tak latwiej, a jeszcze
>sie po glowce poglaskales i pomyslales, jaki to ten swiat wredny.
>Wiesz, jaka jest prawda? Ze Twoim zyciem sterowac mozesz tylko Ty sam, i
>ze Ty sam jestes odpowiedzialny za nie.

>zajmij sie czyms pasjonujacym, a zobaczysz, ze nuda zniknie.


Latwo dawac takie rady. Rady przez ludzi nie cierpiacych na depresje. Ja
jestem chora od 23 lat. Od tak dlugiego czasu borykam sie z ta cholera:
raz na gorze ona, a raz ja.

Najgorsza cecha depresji jest poczucie winy. Ja stracilam dziecko przy
porodzie. I nic to, ze stalo sieto z ewidentnej winy lekarzy, wbrew
wszelkiej logice czuje sie winnna ja sama. Bo to ja parlam do emigracji
(zeby dziecko narodzilo sie zdrowo i bezpiecznie), w czasie brutalnego
krwotoku noworodek zadusil sie moja krwia.

Ciezko zyc z takim bolesnym balastem. Jestem winnna, musze sie jakos
ukarac. Nie mam prawa do szczescia, nie zasluzylam na nie. Smutek i
nieszczescie sa moim udzialem. To tak jakby byly dwie Magdy, jakby
siedzial jakis diablik we mnie, ktory zabrania mi byc szczesliwa.
Wygrzebie sie troche na gorke - lups - znowu spadek na samo dno.

Ciezko jest zyc z niezasluzonymi wyrzutami sumienia.



Magda N



--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia