> Nie obraź się, ale to strasznie smutne to Twoje życie.


hm... nie wiem

> A - wyobrażasz tak sobie - być z Twoim ukochanym sam na sam na
> połoninie ?
> Wokół zapach traw, a wiatr burzy Wam włosy, przytulacie sie do siebie.
> Albo chlapiecie sie z dzieciakami w potoku i ktos wpada do wody, kupa
> pisku i smiechu ?
> Albo idziesz z gromadą przyjaciół przez śniegi do schroniska,
> dochodzisz zziajana po kilku godzinach marszu a tu czeka ciepła
> herbata i zimne piwo a wieczorem mozna przy kominku pogadać z
> przyjaciółmi do 4 nad ranem o zyciu.

Tak, wakacje są do tego, zgadza się. Pewnie, ze uwielbiem to co piszesz.
Do końca nie jestem taka zdegenerowana chyba. Nie mogę doczekać się wakacji,
już planujemy wycieczki rowerowe...


> P.S.
> Tak sie składa ze jestem z zawodu informatykiem i swoją pracę też
> bardzo lubię, ale ona nie przesłania mi ŻYCIA

Tak się składa, ze ja też. Zatem witam:)
Ale ja może za bardzo poświęcam się pracy.
Pozdrawiam
Agata