Nie dam Ci rady. Do tego są lepsi ode mnie.

Chcę tylko się wypowiedzieć że zawsze warto sobie rodziców wychować.
Jeśli ejst dziewczyna jedynaczką, to napewno ma trudniej. Starsze
rodzeństwo, czy większa ich ilość uświadamiają rodzicom że nie mają co
liczyć na gwiazdki z nieba i wieczne zadowolenie, że ich dzieci są
jednostkami niezależnymi.
Kiedy jest starsze rodzeństwo to młodszy ma już przetarty szlak. Rodzic
jest bardziej elastyczny.
gdy jest jedno rodzic ma marzenie aby jego potomek dokonał tego czego
nie zdołał dokonać on sam. W nauce. W życiu osobistym. Karierze. To
naturalne przedłużenie rodu, ale rodzice niejednokrotnie chcą stworzyć
własną lepszą kopię.

Czasami pojawia się tez zazdrość.
Gdy ktoś ma lepszy start. Że dziecko żyje na wyższym poziomie
materialnym od rodziców najczęściej.
Albo że mu się układa.
Ta zazdrość wynika z żalu że własne życie zostało zmarnowane.

Wina lezy ewidentnie (z tego co tu napisałeś) po stronie rodziców.
Nakładaja zbyt duży na nią nacisk.
To skończy się tragedią.
Albo ona sie załamie i straci poczucie własnej wartości.
Albo się w widowiskowy sposób sbuntuje i ucieknie, dokona jakiejś
przewrotnej czynności (gdy nacisk jest lżejszy dzieciak zaczyna w ramach
buntu palić czy pić, gdy większy to kończy się to naprzykład ucieczką).
Albo się zabije.

Chyba rodzice nei zdają sobie sprawy z tego co czynią.
Niestety głupota ludzi po 30 w dzisiejszym społeczeństwie jest nagminna.
Typowa arogancja i buta.
Myśl że jest się wszechmocnym.
Prostactwo.

Wiele razy to widzę.
Zbyt czesto wydaje się im że wychowanie to błahostka.
Wychownie to sztuka.
Kształtuja młodego człowieka aż nazbyt często nieumiejetnie. Mlodym
małżeństwom przydałby się przedmiot "pedagogika".

Wybaczcie że tak zanudzam.

Stary filozof,


--
Dziadek Vesemir
"Nawet dla zmarlych litosc jest ciezka i obraźliwa"
Ivo Andrić
v...@z...com