mal-gonia napisał(a):

> (dzielilo nas 1000 km) od lipca zamieszkalismy razem, a walsciwie w 3, ja z
> moja corka (5 l.) i on
> Oboje jestesmy po rozwodach, dodam jeszce ze mieszkamy teraz za granica ( ja
> wyjechalam z dzieckiem) a moj TZ 2 swoich dzieci ma w Polsce

> choc juz wtedy zauwazylam ze TZ unika kontaktow z moja corka, nie daje jej
> sie lapac za reke na spacerach, tak manewruje zeby nie dopuscic do zadnego
> kontaktu fizycznego tak banalnego jak siedzenie obok siebie na kanapie.

> TZ tlumaczy to tym, ze zostawil swoje dzieci ktore tak bardzo kocha
> (rzeczywiscie jego ex robi co moze zeby utrudnic mu kontakty ktore i tak sa
> sporadyczne z racji odleglosci, przy kazdej okazji przypominajac mu, ze
> dzieci sa teraz emocjonalnymi kalekami i on jest temu winien)

Zostawiłam to, co uznałam za istotne.
Od lipca minęły zaledwie 2 miesiące, niecałe.
Daj mu może trochę czasu? On jest w innej sytuacji. Ty masz dziecko przy
sobie. On pewnie tęskni, ma poczucie winy wzmacniane przez swoją ex
(tak, wiem, tez bym ubiła, ale nie opłaca się za nie w kiciu zestarzeć)
i myslę, że sie boi.
A może się bać różnych rzeczy. Że np. Twoje dziecko stanie się dla niego
ważniejsze niż jego własne? Że bedzie o swoich coraz mniej pamietał? A
może tego, że przywiązanie do dziecka wiąże mu się z poczuciem straty
(bo takie doświadczenie juz odebrał) i na wszelki wypadek nie chce się
przywiązywać?
Daj mu trochę czasu na uporanie się z emocjami.
Troche go rozumiem, bo mój ojczym, tez po przejściach, nie mający
kontaktu z własnymi dziećmi, jak ognia unikał przywiązanie sie do np.
moich dzieci, mimo iz spędzają z nim jeden miesiąc w roku non-stop.
Tyle, że ona juz na tyle duże są, że i tak wiedzą swoje ;)

Eulalka