On 18 Kwi, 16:46, "spit" <s...@g...pl> wrote:
> Użytkownik "Ikselka" napisał w wiadomości grup
> dyskusyjnych:f6ac7d76-a64d-4c9e-8926-3f0515172...@er
9g2000vbb.googlegroups.com...
>
> >> Co oznacza "Ciało (...) pozostające w ustalonym przez Stwórcę porządku
> >> sił
> >> witalnych"
> >> Jak rozumieć siły witalne
> >Siły witalne - wszelkie funkcje życiowe ciała=organizmu.
> >W tym np rozmnażanie.
>
> >> i skąd wiadomo, że tego porządku nie można
> >> zmieniać?
>
> >Ależ można. Tyle że już będąc POZA Kościołem. Każdy ma wybór: zjeść
> >ciasteczko albo mieć ciasteczko.
>
> No moment według tego co piszesz kościół uznaje ewolucje z doborem
> naturalnym,
> to dlaczego dopuszcza leki, operacje w tym przeszczepy (nawet ze świń) i
> transplantacje?


"Stanowisko Kościoła katolickiego

Kościół zawsze troszczył się o człowieka, który w naszych czasach stał
się przedmiotem i podmiotem różnych ingerencji medycznych. Do nich
zalicza się również transplantacje narządów. Dotyczą one człowieka,
jego zdrowia i życia, dlatego Kościół w swoim nauczaniu nie pomija
oceny etycznej zabiegów przeszczepiania narządów ludzkich . Zostało to
nam głównie przekazane przez papieży: Piusa XII i Jana Pawła II, oraz
zawiera się w dokumentach odpowiednich kongregacji i komisji. W 1956
roku Pius XII już wyjaśnił, że pobranie narządów z ludzkich zwłok do
przeszczepu jest godziwe wówczas, jeśli poprzedza je zgoda samego
dawcy lub jego najbliższej rodziny, ewentualnie prawnych opiekunów .
Jan Paweł II nie tylko podtrzymał stanowisko swego poprzednika, ale
jeszcze je rozwinął w wielu przemówieniach. Między innymi na spotkaniu
z transplantologami i nefrologami w Rzymie 30 kwietnia 1990 roku
określił dawstwo organów jako "wyzwanie w stosunku do chrześcijańskiej
wielkoduszności" i potwierdził sensowność działania lekarzy -
transplantologów.

Przemawiając zaś do Uczestników I Międzynarodowego Kongresu
Towarzystwa Transplantacji Narządów 20 czerwca 1991 roku w Rzymie
wyjaśnił, że "Transplantacja zakłada uprzednią, wyraźną, wolną i
świadomą decyzję ze strony dawcy lub kogoś, kto ma prawo go
reprezentować, najczęściej są to najbliżsi krewni" . W tej decyzji
papież dostrzega akt miłości: "Akt medyczny przeszczepu umożliwia akt
ofiarowania siebie przez dawcę [...], który wyraża nasze istotne
powołanie do miłości i komunii. Miłość, komunia (wspólnota),
solidarność i absolutny szacunek dla godności osoby ludzkiej stanowią
jedyny słuszny kontekst przeszczepiania narządów. Jest sprawą istotną,
aby nie lekceważyć moralnych i duchowych wartości, jakie wchodzą w grę
wtedy, jednostki - przestrzegając norm etycznych, które gwarantują
godność osoby ludzkiej [...] w sposób wolny i świadomy decydują się
dać część siebie samych, część własnego ciała, aby ratować życie
drugiego człowieka" . Jan Paweł II w encyklice Evangelium vitae,
pisząc o gestach bezinteresowności, które umacniają autentyczną
kulturę życia, stwierdza, że "pośród tych gestów na szczególne uznanie
zasługuje oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu
ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy
wszelkiej nadziei"(nr 86).

Zgodny z prawem moralnym

Pozytywne stanowisko Kościoła katolickiego wobec transplantacji
znajdujemy w tekście Katechizmu Kościoła Katolickiego. Brzmi ono:
"Przeszczep narządów zgodny jest z prawem moralnym, jeśli fizyczne i
psychiczne niebezpieczeństwa, jakie ponosi dawca, są proporcjonalne do
pożądanego dobra biorcy. Oddawanie narządów po śmierci jest czynem
szlachetnym i godnym pochwały i należy do niego zachęcać, ponieważ
jest przejawem wielkodusznej solidarności. Moralnie nie do przyjęcia
jest pobranie narządów, jeśli dawca lub jego bliscy, mający do tego
prawo, nie udzielają na to wyraźnej zgody. Jest rzeczą moralnie
niedopuszczalną bezpośrednie powodowanie trwałego kalectwa lub śmierci
jednej istoty ludzkiej, nawet gdyby to miało przedłużyć życie innych
osób" (2296). "Bezpłatne przekazywanie narządów po śmierci jest
dopuszczalne i może zasługiwać na uznanie" (2301).

Kończę tę bioetyczną refleksję hasłem Europejskiego Kongresu na temat
transplantacji narządów. Odbył się on w Barcelonie w 1992 roku i
właśnie stamtąd skierowano do całego świata takie słowa: "Nie zabieraj
narządów ze sobą do nieba, niebo wie, że potrzebujemy ich tutaj".
Niech one staną się napomnieniem dla nas, wszystkich chrześcijan.
Dawstwo narządów stanowi specyficzną możliwość dla każdego człowieka,
aby także jeszcze po śmierci praktykować przykazanie miłości
bliźniego.

Ks. Stefan Kornas"

http://www.katolik.pl/transplantacja---dar-nowego-zy
cia,2623,416,cz.html


> >> Ruchliwy plemnik nie jest materią ożywioną?
>
> >Przecież napisałam, że jest - jako żywa komórka. Nie jest natomiast
> >CIAŁEM=organizmem, więc nie posiada duszy.
>
> Co z zarodkiem małpy, skoro posiada siły witalne i jest ciałem, czego mu
> brakuje aby uzyskać duszę?
> Co się działo z pierwszym człowiekiem, którego ciało wyewoluowało
> naturalnie?
> Jego cieleśni rodzice nie mieli duszy?
> Chyba nie twierdzisz, że ewolucja zaczyna się od Adama i Ewy?
>
> Czy ogólnie uśmiercanie jakiejkolwiek materii ożywionej jest niemoralne?
>
> >Na wszystkie powyższe pytania odpowiedź jest zbyt złożona, żebym się
> >tutaj na nią całosciowo ważyła, choć dla mnie jest oczywista - Ty
> >szukaj jej u teologów Koscioła Katolickiego, ja udzieliłam Ci
> >odpowiedzi na podstawowe pytania.
>
> No jak to odpowiedzi muszą być proste skoro tyle milionów ludzi wierzących,
> o różnym poziomie wiedzy, protestuje przeciwko,
> to chyba nie robią tego bezwiednie tak jak im teologowie zagrają.

Odpowiedzi SĄ proste. Natomiast ich uzasadnianie jest najtrudniejsze -
do tego trzeba być przygotowanym, jako że najtrudniejsze jest
przekonać wątpiącego. Wierzący nie musi być przekonywany do rzeczy dla
siebie oczywistych.