Flyer; <e41085$jd9$1@nemesis.news.tpi.pl> :

> Była sobie koleżanka, która wedle obowiązujących kanonów urody była
> atrakcyjna [i przez otoczenie tak jest postrzegana], dla mnie jakoś
> specjalnie nie była, ale nie rozważałem tej kwestii. Po kilku latach
> pracy, jej fochach, ogranych "przymilaczach", numerach, po których mi
> szczęka latała, zaczęło mnie odrzucać na sam jej widok.
>
> Mz. faktycznie, atrakcyjności wizualnej nie da się zafałszować -
> człowiek jest jaki jest, "zafałszowanie" wynika z emocji własnych
> obserwatora i nabytych w trakcie interakcji z "podmiotem" obserwowanym.
>
> Problem w tym, że ja na wejściu przyjmuję postawę obserwatora, więc nie
> istnieje element emocji wywołanych zbyt dużymi oczekiwaniami, a stąd -
> łuski z oczu nie mają mi jak spaść.

Czyli problem z postrzeganiem "atrakcyjności" wynika często z:

a. chęci bycia atrakcyjnym dla obserwatora - twój przykład z badaniami i
wiedza, że faceci w pierwszym rzucie starają się być atrakcyjni wobec
innych facetów [a później ewentualnie przenoszą wyuczone i sprawdzone
zachowania na interakcje z kobietami] może sugerować, że badani
udzielali takich, a nie innych odpowiedzi ze względu na chęć bycia
atrakcyjnym dla badaczy/innych uczestników badania;

b. tego, że kobiety na początku znajomości prezentuja często
zafałszowany obraz samych siebie - super towarzyskich, wesołych,
bezproblemowych, kocic, seksualnych wampów - jeżeli facet przyjmuje rolę
aktywną i posiada odpowiedni zestaw wzorców, to np. ugryzienie w ramię
przez koszulę może zrozumieć jako element zachowań, mówiąc kolokwialnie:
"gorącej kocicy, która lubi ostre rżnięcie". W praktyce to wygląda tak,
że "ostre rżnięcie" owszem, ale raz na pół roku, kiedy ona będzie miała
na to ochotę, "kocica" owszem, ale przy każdej dyskusji z facetem. ;))
Czyli po jakimś czasie następuje zanegowanie wybujałych oczekiwań faceta
[czytaj - sytuacja przegranej wraz z emocjonalnymi konsekwencjami], do
których przykłada rękę również kobieta.

Flyer
--
gg: 9708346