> Teraz zastanawia mnie jedno - jak to sie dzieje, ze tacy nauczyciele
> dopuszczani sa do nauki? Wiem, ze moj przypadek ani twoj Asmiro nie
> jest jakis wyjatkowy.

Doskonale wiem, że nie jest wyjątkowy. To był po prostu przykład "z życia
wzięty" :-) Nie wiem, czy to tylko złudzenie, ale odnoszę wrażenie, że
nauczyciele, to grupa zawodowa wyjątkowo pokrzywiona psychicznie.
Zresztą nawet na studiach: żeby było śmieszniej, nie kto inny, a kobieta od
psychologii rozwojowej, przenosiła na nas swoje problemy. Akurat od niej
oczekiwaliśmy, że będzie miała jakiś dystans.

> Kiedys jak sie nad tym zastanawialam do doszlam do wniosku ze
> nauczyciele wlasciwie powinni kazdego roku przechodzic testy
> psychologiczne.
> I ze nie powinno byc czegos takiego jak "nauczyciel mianowany".
>
> no, ale zawsze sie na mnie rzucano strasznie po wyglaszaniu takich
> opinii.

Zgodzę się z tobą.
Gdyby tak było, nie dochodziłoby do wielu groźnych sytuacji, w rodzaju próby
samobójcze, czy też rezygnacja ze szkoły (kto z was się przyzna, że mimo iż
był zdolnym uczniem, nie skończył szkoły :-)?
Największym bólem powszechnego szkolnictwa jest to, że w doskonały sposób
niszczy jednostki, które mają problem w przystosowaniu się do systemu (czy
też nie chcą się przystosować). Nie jest to jakieś nowe zjawisko, ponad
osiemdziesiąt lat temu pisał o tym H. Hesse. Okropnie mi żal tych wszystkich
młodych ludzi, którzy dysponując jakimiś uzdolnieniami, pasjami, nie mają
szans ich rozwijać, bo po pierwsze, mają tyle bieżących obowiązków
(szkolnych), że brakuje im czasu na cokolwiek więcej: dylemat - realizować
siebie i mieć masę problemów, czy potulnie wywiązywać się z powinności,
płynąć ze strumieniem, czekać na bardziej sprzyjające okoliczności.
Moim zdaniem szkoła m.in. powinna być miejscem, w którym dzieci i młodzi
ludzie, znajdą kontakt z ludźmi, którzy pokierują ich rozwojem.

A tak nie jest. Szkoła jest pełna przeróżnych frustratów. Jak oni mają
wskazywać drogę osobom dopiero na nią wkraczającym, skoro sami mają masą pro
blemów, nie rozumieją siebie, nie panują nad swoimi zachowaniami. Nie
potrafią zdobyć się na minimum obiektywizmu - każdy z nas miał kontakt z
niesprawiedliwym traktowaniem, albo co gorsza, brakiem konsekwencji w
rozdzielaniu kar i nagród.
Napiszę więcej: szkoła jest pełna osób wręcz chorych psychicznie.
Miałam nauczycielkę, którą przerastał własny seksualizm. Nie panowała nad
tym zupełnie, dotykała uczennic - choć wszyscy o tym wiedzieli, włącznie z
dyrekcją, długo trwało zanim rozwiązano ten problem.
I jak w takich warunkach się uczyć?

Asmira