> A prosze mi odpowiedziec ile trwa leczenie schizofrenii?
> Czy tylko tabletkami sie ja leczy.
> prosze odpowiedziec

Schizofrenii nie da się wyleczyć, można się przyzwyczaić do objawów i
przestać ich bać. Stan "chorego" poprawia się wtedy na tyle, że nie musi
brać już leków, które robią z człowieka zombie, albo wręcz pogarszają
jego stan (np. Rispolept w przypadku młodych mężczyzn).

Cudzysłów przy słowie "chory" wynika z faktu, że schizofrenik nie jest w
zasadzie chorym, ale osobą, która przez rozpad osobowości
(niekontrolowany) uzyskała dostęp do stanów świadomości, w których nie
ma już podziału na "moje - twoje" (myśli, stany emocjonalne, itp.) -
stanowi to spory szok dla i tak patologicznej (w sensie -
nieprzystosowanej społecznie) struktury osobowości pacjenta.

Są ludzie, którzy osiągają podobne stany świadomości celowo (jogini,
mistycy itp.), rozpad osobowości w ich przypadku jest kontrolowany
(najczęściej przez tzw. mistrza duchowego), przypomina rozbiór budynku
przez zdejmowanie cegieł od góry, odbywa się najczęściej bez większych
perturbacji i na_tyle_na_ile_można łagodnie.

Rozpad osobowości schizofrenika przypomina częściowe zawalenie się domu,
w którym szwankują i w pewnym momencie zawodzą fundamenty lub ściany na
którymś z niższych pięter - jest nagły i pociąga za sobą nieprzyjemne
konsekwencje w rodzaju choroby. Świat osoby przyzwyczajonej do dzielenia
rzeczywistości na dualizmy "wewnętrzne - zewnętrzne", "moje - twoje"
nagle odsłania nowe, jednorodne i nieprzewidywalne oblicze.
Przestraszona i najczęściej całkowicie nieprzygotowana do tego
jednostka, wychowana w duchu jakiejś dualistycznej religii (katolicyzm),
a często i w niezbyt lotnym intelektualnie i nieprzyjaznym "wariatom"
otoczeniu musi przez jakiś czas zyskać status "chorego", aby w spokoju i
żyjąc na cudzy koszt przyzwyczaić się do tego nowego spojrzenia na
świat. Dla niektórych szok jest tak duży (lub otoczenie nie udziela
wystarczającego wspacia), że nie udaje się to im przez całe życie.

Pomoc w znoszeniu tego stanu niosą leki (aczkolwiek są to po prostu
środki uspokajające w nieco innym wydaniu i dłużej działające) oraz
rozmowy z lekarzem, objawy łagodzi _umiejętna_ psychoterapia psychotyka
(w Polsce bardzo rzadko i pewnie bardzo drogo), a przede wszystkim
miłość w każdym wydaniu (zarówno otwarcie się na jej dawanie, jak i
branie - rodzina, przyjaciele, partnerzy).

W zasadzie jedynym lekarstwem na schizofrenię jest stan określany jako
"przebudzenie" lub "oświecenie", ale do niego nie doprowadzą żadne
książki, czy terapeuci. Pomóc może przewodnik duchowy, ale trzeba
znaleźć takiego, który nie jest szarlatanem ani sekciarzem, a i tak w
najlepszym razie będzie aż i tylko pomocą.

Kiedy zostanie się rzuconym na głęboką wodę, możliwości są dwie - albo
się utonie, albo się nauczy pływać.

Dobra rada odnośnie stanów psychotycznych, to przyzwyczaić się do tego,
że "jedno nie przeczy drugiemu", "i to i to" - można mieć na raz wiele
osobowości, "twarzy" i wszystkie są równie dobre, żadna nie
uprzywilejowana. W schizofrenii zamiast być "jakimś", trzeba się nauczyć
po prostu "być" - bez żadnych etykietek, odpowiadając sobie na pytanie
"kim jestem?", zamiast "jaki jestem".