Dla mnie pieski na butelkę też są be.

Jest be dla wszystkich, którzy pamiętają te pieski robione zwłaszcza z czegoś
w rodzaju sztucznej, błyszczącej rafii, panoszące się w co drugim domu, będące
przedmiotem dumy gospodyni na równi z lalkami ubranymi w gigantycznie
falbaniaste sukienki, posadzonymi na poduszce centralnie leżącej na tapczanie.
Nie przeznaczonymi do zabawy, ale do podziwiania.

Przejadły się, przeżarły jak ananaskowe wzory, jak segment "Nysa" królujący
niegdyś w co drugim domu, jak "podajnik" do papierosów udający butelkę
koniaku, jak wszystko, co podane w nadmiarze i bez fantazji.

Znacznie bardziej podoba mi się obszydełkowane drzewo - bo jest jedno.

Cienka jest linia między Cepelią a "cepelią", między happeningiem - jeśli
nawet nie jest sztuką - a bezguściem.

Ania

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/