Użytkownik bary :

>Najważniejsze być sobą... Nie, tak na prawdę nic
> nie jest ważne, byle dobrze się czuć... dobrze bawić... i nie szkodzić
sobie
> nawzajem. Być sobą znaczy się wybrać taką postawę i zachowanie jakie nam w
> danej chwili odpowiada.

Tylko że pewne okoliczności nie pozwalają nam na wybranie takiej postawy, na
jaką mamy ochotę. I tu jest cały ból.
Czasem nawet szczegół potrafi zepsuć wszystko. Jeżeli np. ja lubię siedzieć
z założoną nogą na nogę, a powiedzmy, towarzystwo tego nie lubi, to ja -
będąc sobą - powinienem ich olać, bo przecież ważniejsze jest to, że ja
czuję się dobrze siedząc w ten sposób niż to, że ktoś obok mnie życzy sobie,
abym siedział inaczej. Ale jeśli owe towarzystwo to ludzie, od których ja
jestem w pewien sposob uzależniony (a więc które ma znaczący wpływ na moje
życie i przyszłośc), to lepiej zdjąć nogę i przystosować się do nich, niż
uparcie siedzieć po swojemu. Wtedy ja nie jestem sobą, bo siedzenie inne niż
noga na nogę jest dla mnie po prostu niewygodne, czyli źle się wówczas
czuję, ale wiem, że dzięki temu łatwiej dogadam się z tymi, z którymi akurat
dogadać się muszę, bo trzeba załatwić kilka istotnych spraw.
Durne, nie? Taki banalny przykład można rozwinąć do tysiąca innych. Uważam
że jest to idiotyczne - przecież nie po tym, jak kto siedzi, ubiera się,
drapie po glowie czy śmieje się powinno się oceniać ludzi, ale po tym co
sobą prezentuje w znaczeniu, nazwijmy to intelektualnym. A nie mówię już o
klasycznych przykładach, jak kolczyk w uchu czy długie kudły u facetów.
Uff, rozgadałem się, ale tak mnie naszło :-)

Filip