Mam pytanie odnośnie tematu. Być może ktoś na grupie ma jakieś doświadczenia
z tego rodzaju terapii i zechce się podzielić swoim zdaniem.

Od kilku miesięcy sam w czymś takim uczestniczę i zaczynam mieć watpliwości
co do kompetencji terapeuty, a właściwie terapeutki. Biorą się one głównie z
jej stopnia zaangażowania w samą terapie. Kobieta w sumie ogranicza się do
stwierdzania oczywistości i pytań w stylu "o czym państwo teraz myślą" w
momentach kiedy zapada cisza, co ma miejsce dość często. Początkowo
przerabialiśmy standardowe tematy, typu relacje z rodzicami itp. Teraz
jednak okazuje się, że nie bardzo mamy o czym rozmawiac. Oczywiście każdy ma
swoje problemy, tyle tylko, że nikt nie ma ochoty się "obnażać" przed
innymi, co chyba nie jest niczym dziwnym. A terapeutka raczej nam nie
pomaga. Skutek jest taki, że po kilku miesiącach w zasadzie nie zbliżyłem
się nawet do rozwiazania moich problemów, a jest to na tyle poważna sprawa,
że sam sobie z tym nie poradze. Dodam jeszcze tylko, że wcześniej
korzystałem z terapii indywidualnej, która stanowiła przygotowanie do
grupowej, tak wiec stracilem na to sporo czasu i szmalu.

Zastanawiam się co w tej sytuacji zrobić. Czy uznać to za stratę czasu i
pieniędzy i poszukać innego terapeuty? A może to z nami, czyli z grupą, jest
coś nie tak?;) (Chociaż nie wydaje mi się). Jak sądzicie? Chętnie wysłucham
opinii osób, które już brały udział w terapii grupowej. Jak to wyglądało w
waszym przypadku i jakie było zachowanie terapeuty?

Pozdrawiam
Trurl