SKONCZYC Z TYM



Skonczyc z tym. Ta mysl jak blyskawica przemknela mi
dzisiaj przez glowe. Moje zycie stracilo sens. Dupa blada.
Beznadzieja i bezkres cierpienia. Skonczyc z tym, ja dluzej
nie wytrzymam.

Zasypiam co noc narkotycznym snem po drakonskich
srodkach nasennych. Dawka dobra dla konia. Budzic sie, by
zabijac leniwie mijajacy czas. Bez sensu. Popoludniowa
drzemka, by skrocic beznadziejnie dlugi dzien. A wszystko na
silnych prochach. Jestem przedawkowana, juz nie wiem.

Tabletek mam zapas. Nie w tym problem. Problemem sa
moje dzieci, ktorych nie chcialabym osierocic zbyt wczesnie.
Sa kochane, wspomagajace, nie to co malzonek dolewajacy
oliwy do ognia. Jestem juz u kresu sil.

Ja dluzej tego nie wytrzymam! Dac sie znowu zamknac w
klinice (ktory to juz raz?) Przyniosa dorazna ulge i
historia znow sie powtorzy. W kazdym razie nie czuje sie na
silach, by wyjsc z tego gowna samodzielnie. Jest za pozno
czekalam zbyt dlugo. Chociaz leczylam sie z doskoku i u
psychiatry i u psychoanalityka. Na nic to wszystko?. Jestem
w punkcie wyjscia.

Chce mi sie krzyczec, a nawet zaplakac nie potrafie.
Gorzka gula utknela w gardle i nie da sie wyswobodzic. Mysli
samobojcze gniota jak obrecz moja skolowana glowe. Polozyc
temu kres. Tylko za jaka cene?!...



Magdalena Nawrocka
www.geocities.com/magdanawrocka



--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia