Większość ludzi tam gdzie tłum krzyczy-, przecz ze związkami homo i
adopcją-, patrzy tam gdzie patrzy tłum, czyli w kierunku
homoseksualistów. Jedni się spierają czy homo szkodzi sobie, drudzy
czy szkodzi dzieciom, ale dlaczego nie patrzycie kto krzyczy i
dlaczego?.
Mnie się często łamie ta perspektywa i krzyczenie jest tłem , raczej
patrze kto krzyczy i kim jest w sobie lub kim nie chce być że
krzyczy.....

Większość mężczyzn unika obejmowania się i całowania nawzajem oraz nie
okazuje autentycznej sympatii, tęsknoty za drugim mężczyzną. Dotyczy
to nie tylko zachowań publicznych, ale też i prywatnych. Widok dwóch
mężczyzn pod wpływem alkoholu może być potwierdzeniem tezy, że
podobnie jak kobiety, także mężczyźni potrafią i chcą wylewnie wyrażać
swoje uczucie i przywiązanie względem osoby tej samej płci. Normy
społeczno-kulturowe hamują ekspresję tych uczuć, zabraniają mężczyznom
czerpać przyjemność z fizycznego piękna innych mężczyzn.

Homofobia wywiera wpływ na proces wychowania dzieci w rodzinach.
Większość ojców, z powodu lęku przez homoseksualizmem, unika czułego
całowania i przytulania swoich synów. Tego typu zachowania ze strony
kobiet są dopuszczalne w stosunku do dzieci obu płci.

Psychoanalitycy w homofobii dostrzegają ukryty lęk przed
ewentualnością ujrzenia własnych wypartych uczuć jak potrzeba
delikatności, które muszą zostać zanegowane przez stereotypy jak: mit
silnego samca, męskości.
W niektórych przypadkach homofobii widoczne jest to, co Freud nazwał
formowaniem reakcji (reaction formation). Jest to mechanizm obrony
przed impulsami wewnętrznymi, polegający na sprzeciwianiu się
ekspresji tych impulsów przez innych.