Podjąłem nowy wątek de Frankena
Arachnofobi i wielu wcześniejszych.

Po co?
A no po to by raczej coś opowiedzieć niż wydawać wyroki.
Zacznę od "pająki". Bo wydaje się krótsze.

Będę pisał możliwie skrótami, dla tych nie potrafiących zrozumieć to zmarnowany czas.

Dzieciństwo: Nie zabijaj pająków wieczorem, to przynosi nieszczęście. Więc
transportuje bydlaki z
pełną odrazą za okno. Pewnie w locie sobie poradzą :-)
Młodzieńczość: Przed szóstą po południu bezlitosny, po szóstej grzecznie unikam, lub
transportuje za
okno.
Wstępna dorosłość: j/w - tylko pełen automatyzm.
Spotkanie kogoś na kim mi zależy. Ten ktoś mówi nie zabijaj pająków, to przynosi
nieszczęście.
Jestem i chcę być szczęśliwy.
Cały boży dzień transportuje je za okno - w locie dobrze sobie radzą :-)
Dojrzałość i wiedza. Nie zabijam pająków ale też nie pomagam im wyjść z umywalki.
Muszą sobie razić
same. Muszą przeżyć.

Dzisiaj(tak dzisiaj!) spotkałem dwa. Jeden wymodził pajęczynę do wejścia na moją
działkę. Wpadłem w
nią. Zanim się wyzbierałem z nitek - wkurzony rozglądałem się. Był tak wielki, że
dawno takiego nie
spotkałem. Poszarpana pajęczyna utrzymała go przy framudze. Popatrzyłem. Olałem.
Wlazłem do środka
domku. i tam spokój. wyszedłem na zewnątrz już go nie było. Wytłumaczyłem sobie
dlaczego to bydle ,
akurat tu sidła zakłada i stwierdziłem że sam bym tak zrobił jako pająk. Czyli
zniżyłem się do jego
bezmózgiego poziomu. W chodzę do kuchni i w zlewie taki sam mutant. Ten taki z
długimi nogami (nie
pamiętam i nie potrzebuje pamiętać jak mają na nazwisko) Ale z nieproporcjonalnie
wielkim ciałem.
Mówię obżarłeś się bydlaku. i patrzę jak kombinuje by wyjść. Na moment zamarłem bo
znalazł gąbkę z
której już... tylko krok.
Prawdopodobnie za mało ze zlewami miał do czynienia i natura jeszcze go w obronne
mechanizmy nie
wyposażyła. Poćwiczy to jego wnuki ze zlewów wyskakiwać będą. Pomyślałem i poszedłem.
Zastanowiło mnie czemu takie mutanty - wielkie?
I prosty wniosek - komarstwo popowodziowe. Co lepsze pieprzone sześcionogi? czy? czy
największy cód
przyrody przenoszący wszelkie choróbstwa?
Niech żyją pająki! Byle w bezpieczne odleglości i tego możemy ich nauczyć!
Systematycznością!


"Pies"
Pies to długi temat
Nie wiem czy wydole teraz.

Pewnego dnia poznałem psa.
Suczkę. Miałem 11 lat.
Sporo zbroiłem wcześniej i sporo później :-)
Wzięliśmy ją od kobity która zgłosiła oddanie do azylu i w panice polecieliśmy ją
zobaczyć.
Miała dwa miesiące i po 10 minutach obrzygała mnie dokumętnie, Kto by się nie
zakochał :-))
Była piękna i nie jest to subiektywna ocena. Lata i chwile spędzone z nią to naprawdę
czarujące
wspomnienia. Spała w moim łóżku i nie przeczę, że w zimowe noce dla zmarzniętych stóp
to balsam.
Nawet rodziła w moim łóżku. Jak mógłbym nie lubić jej dzieci?!
Nie żeby innych warunków nie miała, ale wzajemne poczucie bezpieczeństwa powodowało
odruch
przeniesienia kojca do mojego łóżka. (bez podtekstów :-))
Zawsze była dziwką, sfory amantów pod klatką to koszmar wszystkich blokowiczów. Ale
nie
bezmyślną:-)) sądząc po szczeniakach.
Obrona i walka o bezpieczeństwo mojej siostry, gdy wróciła do domu z rozerwanym
uchem. Chęć bycia z
rodziną i okaleczone ramię jakiegoś bramkarza. Ale też kłopoty jak z niesfornym
dzieckiem
przyniesiona kura na wczasach, i setki setki wspomnień. Jej starość i rozpacz. Śmierć
członka
rodziny. Koszmar. Ale i najbardziej ludzkie odruchy wobec istoty wspaniałej i
wielkiej w swoim
życiu. To wielka nauka o sobie i o przyrodzie

Życie zdarzenie dwa.
Pies mojej ukochanej (byłej :-))
Wszystkie psy reagujące na mnie przez lata, zawsze okazywały sympatię. A to jedno
jedyne bydle nie?!
Jak się później okazało nie tylko mnie. Ale mnie to kopnęło. Znam stworki lubię
krzywdy nie robię a
tu ten bydlak mnie nienawidzi. Czemu?
Nie mogłem tego wytłumaczyć. Znajoma mając dość takiego zachowania pupila - uśpiła
go.
Przestała być moją pupilką miesiąc później.

Życie zdarzenie trzy
Jestem w Paryżu znam już miasto i wracam po penetracjach do domu :-))
Zresztą w mieście zakochany.
Przechodzę pustą ulicą. Chodnikiem, ale jak wszędzie samochody przyklejone jeden do
drugiego, wzdłuż
drogi.
Mijając tylny zderzak samochodu stojącego przede mną słyszę warkot. Nie samochodu!
Psa! Psa i to dużego czuję to! Staję jak wryty.
Czuję wilczura. Jak stoję nieruchomo - wszystko ok.
jak ręka mi drgnie, słyszę wrrrrrrrrrrr..........


sorki jest późno ... dokończę jutro
Czy chcecie czy nie :--))
Ale wieczorem, bo jadę do Wa-wy
A tak, a propos mogę piwo postawić lub sprawy wawy i cracovi wyjaśnić :-))

pozdry eTaTa

telefony znacie