Od kiedy dowiedzialam sie , ze jest tyle rzeczy , ktorych o sobie nie wiem,
przestalam byc byc juz taka pewna siebie zwlaszcza, jesli ktos powie o mnie
cos i moze kiedys bym sie tym nie przejela tak teraz zawsze nachodzi mnie
pytanie, ze moze ziarnko prawdy jakies w tym jest, nawet jesli mi sie to
osobiscie nie podoba...i tym chcialam nawiazac do mojego problemu, z ktorym
nie moge sobie sama poradzic, a mianowicie, nie moge sie pogodzic z tym , ze
najlepsza kolezanka uwaza , ze jestem zazdrosna o swojego meza i o nia..Na
pytanie, dlaczego tak uwaza, odpowiedziala ze wysylam jej jakies sygnaly o
tym swiadczace, ale zadnych konkretow.Historia dosyc dluga i pewnie nudna,
dlatego nie sposob wszystkiego opisac, ale nie daje mi spokoju jedno
pytanie, Dlaczego mnie to tak_ bardzo rani_ i czuje sie zawiedzina
kolezanka, ze w taki sposob wlasnie o mnie mysli.....uwazam , ze naduzyla
ona mojego zaufania, poniewaz przyjaznilysmy sie dluzszy czas, bardzo sie
przed nia otworzylam , znala moje problemy i moje bolaczki.Wiedziala o tym ,
ze w przeszlosci mialam prawdziwy powod do tego aby byc zazdrosna o inna
kobiete i wiedziala ze rany sa jeszcze swierze a mimo to osmieszyla mnie
przed moim mezem wykorzystujac moment za moimi plecami szepczac slowko
mezowi, ze ma zazdrosna zone...Moge sobie na rozne sposoby tlumaczyc jej
zachowanie i nijak nie moge jej usprawiedliwic, ale pewnosci nie mam i stad
moze moja zlosc ...Dlaczego nie moge zaakceptowac jej myslenia , odczucia,
tylko doszukuje sie intrygi z jej strony.Lubie jej pewnosc siebie ale razi
mnie jej zarozumialosc i na kazdym kroku okazywanie wyzszosci.Za kogo ona
sie uwaza? mysle sobie, ze musi miec naprawde o mnie niewysoka ocene, jesli
uwaza , ze moglabym przypuszczac, ze podoba sie ona bardzo mojemu mezowi..Z
drugiej zas strony, moze naprawde ma cos do ukrycia, jesli w ogole porusza
te opcje..? Moim zdaniem nie dalam jej takiego powodu a wpros przeciwnie,
czego przykladem jest fakt iz to ja zawsze nalegalam, zeby to maz ja
odwozil do domu wieczorami a przeciez rownie dobrze ja moglam to zrobic
...Denerwuje sie sama na siebie, ze nie moge sobie sama poradzic z tym
problemem (za gleboko w tym siedze chyba)..chodzi o to , ze zerwalam z nia
znajomosc jakies 10 miesiecy temu, wlasnie z tego powodu, ale tesknilam
bardzo za naszymi spotkaniami i jak sie okazalo nie bez
wzajemnosci......spotkalysmy sie przypadkiem niedawno i postanowilysmy
odswiezyc kontakty, myslam , ze jestem juz na to gotowa, a tu wszystko sie
odswierzylo i kiedy ona podtrzymuje swoja opinie na temat mojej zazdrosci to
szlag mnie trafia ....czy to mozliwe, zebym byla az tak "nieswiadoma" swojej
zazdrosci? sama przed soba sie tak naprawde nie czuje, ale zycie nauczylo
mnie tego, ze nie mozna niczego wykluczac, pewnych rzeczy mozemy o sobie nie
wiedziec..Jest to temat napewno dla mnie wrazliwy, dlatego z desperacja
szukam psychoterapii, bo podejrzewam, ze cos za tym wszystkim musi sie
kryc..Moze ktos dostrzeze w tej historii cos nowego o czym nie mam zielonego
pojecia?
pozdrawiam wytrwalych doczytawszy do konca;-)

Sarna