Jako ze dusza eksperymentatora we mnie siedzi, poprobowalam wczoraj nowej
surowki. A ze oshinmnie podlechala w sprawie sosu, to sie podziele.

1 mloda cukinie umylam i poszatkowalam na cienkie polplasterki, uzywaja do
tego, a jakze, malaksera :) Do tego dolozylam 2 pomidory pokrojone w
polplasterki, tez cienko, ogorka w plasterki i cwiartke malego arbuza (czyli
ok. 30 dkg) wypestkowanego i pokrojonego w kostke o boku ok. 1 cm. Calosc
zamieszalam i zalalam sosem: 2 lyzki majonezu kieleckiego (mozna inny, ale
sos bedzie mial gorszy smak. No dobra, moze byc jeszcze jakis cytrynowy) , 1
lyzeczka musztardy dijonskiej, 2-3 zmiazdzone zabki czosnku (ja daje
wiecej), szczypta soli. Calosc wymieszac i ciagle mieszajac dolewac malymi
porcjami oliwe z oliwek az sos osiagnie konsystencje bardzo puszysta. Jesli
sie wleje za duzo oliwy naraz, to sos sie zwarzy, ale mozna go uratowac
wrzucajac pare plasterkow pomidora. No i mozna go podkrecic odrobina soku z
cytryny.

To wszystko wymieszalam i postawilam na 20 minut, az [przerwa na telefon od
wielbiciela, ach, mniam, niemal rownie smakowita rzecz jak ta surowka] sie
przegryzlo i oddalam sie przyjemnosci konsumpcjido obiadu, na ktory byl
filet z kurczaka duzony z cebula, boczniakami i cukinia. Plus nieodlaczne
ziemniaki, milosc zycia mojego niemeza.

POzdrawiam rozanielona kulinarnie

Margola