Dawno nie napisałam nic mądrego. I tym razem nowa fala wątpliwosci,
narzekań itp. Czasem piszę jaka to ja jestem szczęsliwa, bo tak się
czuję...czasem. Tak naprawdę jestem zrzędliwą babą, która wiecznie
stwarza sobie nowe problemy. Chyba pomogłaby mi jedynie jakas
terapia:-))))). Widzę, że charakter grupy nadal taki sam, jak w chwili
kiedy trafiłam tu pierwszy raz:-))). Cieszy mnie ten fakt:-)))).
Może pomożecie mi spojrzeć na sprawę troszkę inaczej, bo w tej chwili
krew mnie zalewa!!!!Trafia mnie szlag!!!!!!Głowa mnie boli, bo troszkę
dzisiaj popłakałam sobie:-)))). Tyle nowych tematów poruszyliscie, że
nie mogę zdążyć z przeczytaniem wszystkich postów. Jestem
nieszczęsliwa.....nie tylko z tego powodu:-)))))).
Sprawa jest taka. Mam faceta (tego samego, co zwykle). Zakochałam się w
nim (nareszcie to nastąpiło). Wszystko byłoby OK, gdyby nie ta "druga".
Mogłabym nawet rzec "pierwsza". Mojego faceta nic poważnego z nią nie
łączyło (ona nie wykazywała wiekszego zainteresowania jego osobą).
Niestety dawno temu poczułam się zraniona przez niego bardzo dotkliwie a
sprawa dotyczyła tej "drugiej". Zraniona została moja kobieca duma a ja
w tamtej chwili okazałam wspaniałomyslnosc, oczywiscie nie zastanawiając
się bardziej nad sprawą. Wszystko o czym piszę dotyczylo wyjazdu na
wakacje. Ja nie mogłam jechać a on nalegał. Ja nie byłam zbyt miła ,
kiedy tak natarczywie się upierał, dlatego on poprosił ją o towarzystwo.
Ona nie chciała. Dał jej troszkę czasu do namysłu, po czym, kiedy ona
odmówiła, poprosił ponownie mnie(ja oczywiscie nie wiedziałam o tym
całym cyrku). Zgodziłam się. Myslałam wtedy, że musi mu bardzo na mnie
zależeć...(O kobieca próżnosci!!!!:-))))). Aby nie było niedomówień,
spotykalismy się wczesniej. Odwiedzał mnie w domu. Chodzilismy tu i
ówdzie. Nie wiedziałam, że on działa na dwa fronty. Jestem typową
"monogamistką" i ciosem było dla mnie to, że dopiero, jak się totalnie
zaangażowałam emocjonalnie, mój facet raczył mnie mile poinformować jak
sprawy się miały. Zdąrzyłam zwiedzić z nim całą Polskę:-))))). Przy
okazji straciłam przyjaciela (to bardziej skomplikowana historia i może
innym razem przynudzę na ten temat:-))).
Piszę, piszę a Wy nadal nic nie rozumiecie:-)))To dopiero początek.
Sprawy mają się następująco. Ja tę dziewczynę znam. Wczesniej
wiedziałam, że mój obecny facet cos do niej czuł. W chwili, kiedy go
poznałam jego koledzy stale wymieniali jej imię. Wiedziałam dokładnie o
kogo chodzi. Myslałam wówczas :facet zajęty-rzecz swięta. Słyszałam
później, że ona ma kogos i zupełnie się moim obecnym nie interesuje (co
nie przeszkadzało jej nagminnie go wykorzystywać. Szczerze mówiąc, to mi
zupełnie nie przeszkadza, że facet utrzymuje kontakty ze swoją byłą
dziewczyną, ale nie zdobyta przez niego kobieta stanowi zawsze
zagrożenie:-)))) (Tak mi się to przed chwilką nasunęło na mysl. Może to
częsć odpowiedzi na moje pytanie???????).
Jest mi z moim facetem dobrze. Wiem, że nie ma nikogo takiego na
swiecie, ale wiem też, że cierpię. Dopoki nie wiedziałam o tym, że
interesował się dwiema na raz, byłam spokojna. On oczywiscie mówi, że
zawsze tylko ja itp., ale wszyscy wiemy, że to bzdury. Zaznaczę, że
lubiłam tę dziewczynę. Nawet wczesniej (zanim on się mną zainteresował)
próbowałam ją jakos do niego przekonać. Kiedy poczułam, że nic z tego
związku nie wyjdzie nie miałam nic przeciwko bliższemu poznaniu
jegomoscia:-)))). Oczywiscie tę dziewczynę nadal lubiłam. Niestety po
dniu, w którym dowiedziałam się, że on ze mnie sobie zakpił (tak to
odebrałam)znienawidziłam ich dwoje. Oczywiscie jego kocham i nienawidzę
a ją jedynie nienawidzę. Sam jej widok wpływa na mnie jak........(ufffff
strach się bać). Ta nienawisć nie zrodziła się nagle, ale narastała i
narastała. Ona przychodziła do niego wiecznie prosząc o pomoc w jakiejs
sprawie a mnie to coraz bardziej drażniło, aż któregos dnia nie
wytrzymałam i powiedziałam mu o wszystkim. Od tamtej pory przychodziła
do jego współlokatora. Tu już nie miałam nic do gadania. Współlokator
się wyprowadził i było wiele miesięcy spokoju. Oczywiscie zdarzały się
drażliwe sytuacje, ale dało się to jakos przeżyć. W tej chwili nie wiem
już jak sobie z tym poradzić. Wyjechałam na trochę, stęskniłam się za
moją miloscią a kiedy wróciłam, jego drugim zdaniem była informacja dla
mnie, że ona zamieszkała na okres wakacji w pokoju obok. Czym ja się
ogolnie przejmuję. To tylko wspolna łazienka!!!!!!! Zaznaczę, że ja z
nim nie mieszkam, lecz kilkanascie kilometrów dalej.
Najgorsze jest to, że mam cholernie bujną wyobraźnię!!!!
On mówi, że mnie kocha. Ja mu wierzę. Zamierzamy się pobrać. Nie ma
problemu!!! A jednak cos mnie od srodka zjada!!! Jestem troszkę
zdolowana. Nie chce mi się go nawet tam odwiedzać. A może powinnam go
przypilnować:-)))))???? Nie:-))), to nie dla mnie:-)))).
Wiem, że to tylko moja wina. Jak sobie poradzić z taką sytuacją???
Sugerowałam mu, aby pojechał do rodziców, ale on nie chce o tym słyszeć.
Zachowuję się jak tyranka:-)))). Skoro nie chce, to nie bedę go zmuszać.
Jest mi źle!!!! No już troszkę lepiej, bo się wygadałam.
Zastanawiam się jednak, czy to normalne. Ja mam chyba bzika. Nie mam
przyjaciół, nie mam się komu wygadać a rodzinie nie będę obrzydzać
mojego przyszłego męża subiektywnym drążeniem sprawy.
Nie mogę spać!!!! Smutno mi:-)))). Smiać mi się chce z tego postingu,
ale skoro już go napisałam to...przeczytajcie sobie.
Dlaczego ja cierpię??? Czy da się na to spojrzeć z innej strony???
Wiecie co, ja jestem stuknięta!!!!
Jeszcze cos. Czy uważacie, że on ma jakis wpływ na tę sytuację, czy
wszystko zależy tylko ode mnie????