Hejka!
Dla mnie kolorowanki tez sa nudne, dlatego ja go rozumiem, ale moze po kolei:
dziecior ma lat 5 i 10 miesiecy, jest dzieckiem madrym, aczkolwiek ma lekkie
klopoty z koncentracja. Mimo to dosc sprawnie czyta, pisze (drukowanymi
literami, ale dosc skladne zdania), liczy itp. Ma spora wiedze o swiecie
przyrody - to jego pasja, uwielbia ksiazki i filmy przyrodnicze. Generalnie
nieglupie dziecko :) Chodzi do przedszkola, grupy 5-o latkow, w przyszlym roku
zacznie zerowke. A problem tkwi w tym, ze w przedszkolu robia mase
kolorowanek. A poniewaz czasem zabieram go wczesniej, to mlody zabiera jakas
"prace" do domu. I zaczyna sie horror, bo on tego nie cierpi, to jest nudne,
on wynajdzie taka maszyne do kolorowania (zaraz mi rozrysowal jej projekt ;)
Na przyklad teraz siedzi od godziny nad jakas tam chatka baby jagi i sie
skreca nad nia zamiast rysowac. W przedszkolu - w ramach protestu chyba -
koloruje wszystko jednym kolorem albo dobiera kolory tak, zeby absolutnie nie
byly wlasciwe (kwiatki na zielono, lodygi na rozowo). Niszczy i gubi kredki,
albo je zestruguje.
I ja nie wiem, co robic - zmuszac go do tych kolorowanek czy mu odpuscic? Z
jednej strony to wyrabia reke, cwiczy miesnie, umiejetnosc doboru koloru
itp... Z drugiej strony - jakbym miala kolorowac obrazek pod tytulem "Jakiego
koloru sukienke ubierze Jasmina?" to chyba bym kogos pogryzla, wiec się nie
dziwie wlasnemu dziecku... I jeszcze jedno - widze wyraznie wzrost niecheci do
rysowania, malowania i jakichkolwiek prac plastycznych w ogole (a robilismy
tego do tej pory duzo).
Poradzcie prosze co byscie zrobili, bo jestem tak troche miedzy mlotem a kowadlem.

Rozs

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/