chcac konstruktywnie odpowiedziec na pytanie powiem ze :

- robienie kariery ogranicza nasza wolnosc ,
ale nie robienie kariery nie przysparza wiecej wolnosci ( co najwyzej wolego
czasu - nie mozna mylic tych 2 pojec , wiezien np. tez ma mnostwo czasu...)
Podobnie rezygnacja jesli wynika z wad naszej osobowosci nie ma nic
wspolnego z wolnoscia , jest jedynie rezygnacja podyktowana np. lekiem przed
kontaktami z ludzmi.
Mysle ze zaden czlowiek nie moze byc zupelnie oderwany od oddzialywan z
innymi nazywajac to wolnoscia od wszystkiego. Nie wyobrazam sobie nawet
milosci pomiedzy para takich ludzi gdzie kazdy chcialby byc wolny we
wszystkim. Wolnosc calkowita to idea tak samo nierealistyczna jak np.
sprawiedliwosc ( jeden zyje 100 lat , drugi 10, a sprawiedliwie powinni po
55 ).
Wolnosc poniewaz daje wybor jest bardzo dla czlowieka atrakcyjna. Ale
zwroccie uwage , ze
jak bandyta wejdzie do sklepu i krzyknie do nas - "pieniadze albo zycie" -
tez mamy wybor , tyle
ze wolnosc to wybor bez narzuconych dyktatow - jak ten bandyty lub jakiejs
choroby - jesli wiec ja sam decyduje sie na zrobienie kariery i ani mamusia
ani tatus mnie do tego nie przymuszaja - jestem wolny - niestety najczescie
do robienia kariery przymuszaja nas potrzeby materialne i koniecznosc
zabezpieczenia bytu sobie i naszym najblizszym i to jest powszechnie placona
cena ograniczjaca nasza wolnosc. Jednak jak wspomnialem trud i poswiecenie
wlozone w kariere daje korzysci, ktorych nie zazna ten kto sie uwolnil od
pracy. Wolnosc jest nam niezbedna zeby realizowac siebie, ale gdy staje sie
celem traci swoja magiczna sile ( to dokladnie tak samo jak z jedzeniem -
musimy jesc zeby zyc , ale gdybysmy zyli zeby jesc nasze zycie starciloby
jakikolwiek sens).