- rebirthing ma coś do roboty ze wspominanym przeze mnie integrowaniem
emocji, którego jestem zwolennikiem i beneficjantem.

Dobrze pojęte integrowanie emocji polega na naturalnym procesie oswabadzania
emocji. Dzieje się to naturalnie, bez wysiłku -kiedy wie się na czym to
polega. To trzymanie zaciśniętej dłoni, nerwicy, depresji, nienawiści i
złości wymaga wysiłku a relaks i integrowanie emocji -jest w zasadzie "nic
nie robieniem". Jeżeli chcesz się zrelaksować albo zintegrować emocje i
kładziesz na to uwagę i tym samym wysiłek - to oznacza koniec relaksu w tej
samej sekundzie. Im bardziej chcesz zasnąć tym bardziej nie możesz spać a
panowie wiedzą jeszcze o innych przykładach.

Przeprowadzanie sesji oddechowej bez koncentracji na aspekcie
psychiczno-neurologicznym
integrowania emocji jest zupełnym nieporozumieniem. Potem dochodzi do tego,
że niby ma się wszystko samo zintegrować a oddychanie jest jedyną rzeczą,
która to umożliwia? - to nie prawda. Dalej nagania się emocje przez
psychodramy - to już karykaturalny kabaret, wypaczenie i bzdury.

Dlatego ja uważam, że znacznie lepsze efekty daje dogłębne zrozumienie
istoty procesu umysłowego a nie cielesnego. To jest druga strona
psycho-cybernetycznej pętli psyche-soma. Istnieje możliwość, że będziesz
oddychać a w głowie postawisz opór. Natomiast uwalniając emocje, jeśli to
jest silne - automatycznie wystąpi westchnienie i samopoczucie jak po
głębokim śmiechu, który nawiasem mówiąc jest jakąś formą integracji emocji.
Kiedy jest najśmieszniej na lekcji? -kiedy wiesz, że nie można się śmiać.
Nie możesz tego "wypuścić" i w zamian "to" chce coraz silniej na
powierzchnię.
Zobacz co się dzieje gdy chcesz się śmiać w myślach (na razie nic nie robimy
z ciałem!) - kiedy szukasz tego uczucia, to po chwili chęć śmiechu znika,
przestaje istnieć.

Najsilniejsze integracje dzieją się, kiedy w pewnych warunkach uzmysłowisz
sobie, że nic nie chcesz integrować. Jak nie chcesz nic robić to nie robisz,
jak chcesz otworzyć dłoń i oswobodzić uczucie to wystarczy właśnie przestać
to trzymać. To jest tak zdumiewająco proste, że tysiące ludzi na świecie nie
może się nadziwić jak tak prosta rzecz daje takie nieprawdopodobne efekty.


***
OK, żeby nie gadać na próżno zapytam tak:
- pomyśl o czymś, co Ci akurat przychodzi do głowy i o emocjach, jakie to
niesie. Niech to będzie coś z malutkim ładunkiem emocjonalnym, np. co
sądzisz
o kimś z pracy, czy o programie telewizyjnym, o tym liście, cokolwiek.

* - zobacz, zwróć najpierw uwagę co dokładnie czujesz,

* - kiedy jesteś już tego świadomy, "powitaj" to uczucie w pełni,
po prostu poczuj to tak jak jest.
Jest OK czuć cokolwiek na ten temat czujesz.

- zastanów się i szczerze odpowiedz sobie w myśli na pytanie (tak/nie) - nie
ma złej i dobrej odpowiedzi. Staraj się wyczuć odpowiedź "sercem", niz ją
wydedukować umysłem.
Więc zastanów się:

*- czy MÓGŁBYŚ wypuścić to uczucie? tylko czy mógłbyś?

zastanów się:
*- czy WYPUŚCIŁBYŚ to uczucie?

*- KIEDY?
(jest to zaproszenie do zrobienia tego teraz)


Możesz znów skoncentrować się na tym uczuciu i powtórzyć te kroki 2-3 razy
albo ile razy chcesz.

To jest maleńka próbka, ale może uda się już coś z tego już wywnioskować.

-tylko żeby nie było zejść śmiertelnych ;)