Do nog padam, za nogi podejmuje i najsliczniej dziekuje. Ufniej patrze teraz
w moja swietlana przyszlosc, w ktorej moja pucolowata geba blyszczy sie
jak... no, babki na choince. Po przeczytaniu Waszych listow cos zaczyna mi
switac w glowie. Nawet fakt, ze po wczorajszym prysznicu, znowu mam plamy na
nosie, mam w gdzies. Zabieram sie twardo za siebie i te obce organizmy,
ktore akurat mnie wybraly na swoje siedlisko zamiast szefow kilku ugrupowan
parlamentarnych. Slowem: jestem Waszym dozgonnym dluznikiem i mam nadzieje,
ze sie kiedys wywdziecze.

Irek