On 22 Lut, 21:51, "Chiron" <i...@g...com> wrote:
> Użytkownik <h...@h...hm> napisał :
> > Nie, byl to pewnie cel zupelnie prozaiczny. Komus cos sie skojarzylo,
> > ktos lepiej i ciekawiej opowiadal, wprowadzilo sie w tradycje, tradycja
> > okazala sie dobrym narzedziem do podtrzymania wladzy/posluchu i dalej
> > to poszlo. Jedne "religie" uczyly sie od innych, nowopowstajace
> > patrzyly na dorobek wczesniejszych - tych ktore przetrwaly i tych ktore
> > upadly...
>
> Pomijając już inne aspekty- należy przyjąć, że osoby tak bardzo zaangażowane
> w krzewienie tej religii- jak św. Paweł z Tarsu, św. Franciszek z Asyżu,
> św.o.Pio, i wielu innych świętych, doktorów Kościoła poświęciło swe życie z
> ogromną pasją czemuś, co po prostu jest wymysłem ciekawie opowiadających
> ludzi?

Tylko nasza wiara jest nam "dowodem" na istnienie Boga.
Ktos nam musi o Nim opowiedziec, abysmy "mieli w co
/ w kogo wierzyc".

Jezeli wierzymy tak mocno, jak wymienieni przez Ciebie
krzewiciele Kosciola... tak, poswiecimy zycie.

Ale - dla kogos, o kim nam (jedynie) opowiedziano.