Masz rację.

Takie "damy" i "panowie" z jednego pokolenia kojarzą mi się z
dorobkiewiczami wracającymi z saksów. Zwykle tam myli talerze, a do
Polski wracali na 2-3 miesiące w roku i obnosili się ze swoim "obyciem w
świecie". Na zachodzie zaś siedzieli jak myszki pod miotłą wstydząc się
polskiego, ojczystego języka.

Pozdrawiam,
MW