> (BTW. A jakbyś się czuła, gdybyś teraz usłyszała swojego męża mówiącego,
> że zabrałaś Mu wolność?...)

To jest trochę inaczej. On pracuje, spotyka się z ludźmi, jedzie teraz do
Kenii na tydzień - jednym słowem żyje jak dawniej. A ja jestem o 10 kilo
grubsza, mam obwisłe cycki, dwoje dzieci i ludzie, których spotykam
postrzegają mnie tylko jako żonę i matkę. Wczoraj byłam kupić sobie okulary
słoneczne ze starszą córką (4lata) około godziny 11.00, a pani w sklepie
powiedziała do niej "Jak masz na imię?... srulu lulu....[...] a tatuś to
pewnie w pracy, taaak? No pewnie, musi na Was pracować, na Ciebie, mamusię i
siostrzyczkę" I tu ciśnienie mi się podniosło i dodałam tylko, że całe
szczęscie, że dostaję jeszcze zasiłek macierzyński. Chodzi o to, że wszelkie
sukcesy, które kiedyś odnosiłam przypisywane są jemu. Nikt nie widzi we mnie
człowieka tylko BABĘ. Sama zarobiłam na te okulary, ale czy mam to kobicie
tłumaczyć? To mnie boli. Kupiłam sobie samochód silnik 2.0, bo taki mam
temperament, ale oczywiście wszyscy myślą, że to męża. W domu sprawami
technicznymi zajmuję się ja , bo on się na niczym nie zna, ale w sklepie jak
chcieliśmy kupić aparat fot. to chłop odpowiadał na moje pytania patrząc w
oczy mojemu mężowi, który w ogóle nie kumał o czym on mówi. I to mnie
wkurza! Jestem cieniem własnego męża. Więc jak widzisz on raczej o zabranej
wolności nie myśli.
G.